Jeżeli podatnik ustanowił pełnomocnika w postępowaniu wymiarowym, to postanowienie o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji należy doręczyć temu drugiemu, a nie mocodawcy – tak uznał NSA.
Sprawa dotyczyła podatnika, wobec którego naczelnik urzędu skarbowego wydał decyzję określającą wysokość podatku od dochodu ze sprzedaży nieruchomości. Po paru miesiącach nadał jej rygor natychmiastowej wykonalności.
Reklama
Postanowienie o nadaniu rygoru zostało doręczone córce podatnika, mimo że w tej sprawie podatnik ustanowił pełnomocnika – doradcę podatkowego. Podatnik uważał, że postanowienie powinien otrzymać doradca, bo postępowanie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nie jest odrębne od postępowania w sprawie wymiaru podatku.
Reklama
Wniósł więc zażalenie na to postanowienie, ale dyrektor Izby Skarbowej w Opolu utrzymał je w mocy. Stwierdził, że oba postępowania są odrębne. Skoro więc podatnik nie ustanowił pełnomocnika dla potrzeb postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, to prawidłowo naczelnik US doręczył postanowienie podatnikowi (a ściślej, pod nieobecność podatnika – jego córce).
WSA w Opolu zgodził się z podatnikiem. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 145 par. 1 ordynacji, jeśli strona działa przez pełnomocnika, pisma należy doręczać temu pełnomocnikowi. Przywołał również wyrok NSA z 16 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FSK 718/13), z którego jasno wynikało, że pełnomocnik ustanowiony w postępowaniu wymiarowym jest także pełnomocnikiem w postępowaniu o nadanie decyzji podatkowej rygoru natychmiastowej wykonalności, chyba że co innego wynikałoby z treści udzielonego pełnomocnictwa.
Skargę kasacyjną od wyroku WSA złożył dyrektor opolskiej izby. Podnosił, że w orzecznictwie NSA ukształtowały się dwie linie orzecznicze. Jedna to ta wskazana przez WSA. Ale jest też druga, zgodnie z którą postępowanie w sprawie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności jest postępowaniem odrębnym od postępowania wymiarowego. Organ ma więc prawo doręczyć bezpośrednio podatnikowi postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności (tak np. w wyroku NSA z 28 listopada 2013 r., sygn. akt II FSK 2989/11).
Dyrektor opolskiej izby opowiedział się za tą drugą wykładnią.
NSA jednak się z nim nie zgodził. Sędzia Jolanta Sokołowska przyznała, że faktycznie wcześniej w orzecznictwie NSA funkcjonowała linia korzystna dla organów podatkowych. – Obecnie jednak dominująca jest odmienna wykładnia i sąd w tej sprawie ją podziela – powiedziała sędzia.
Wyjaśniła, że jeśli w postępowaniu wymiarowym podatnik ustanowił pełnomocnika, to właśnie jemu należało również doręczyć postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji. Doręczenie postanowienia bezpośrednio podatnikowi naruszało więc art. 136 ordynacji podatkowej.
Podobnie orzekł NSA również w wyroku z 9 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3536/13).
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 7 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3398/14.
Komentarze(0)
Pokaż: