Nie można różnicować zasad powstania przychodu z działalności gospodarczej w zależności od tego, czy środki wypłacane są rezydentom, czy nierezydentom.
Spółka wypłaca wynagrodzenia w walucie obcej zagranicznym kontrahentom z tytułu odsetek i należności licencyjnych.
Natomiast kwoty dochodu (przychodu) stanowiącego podstawę opodatkowania przelicza na złote w celu obliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.), oraz wykazania ich w składanych deklaracjach CIT-10R oraz informacjach IFT-2/IFT-2R.
Spółka spytała ministra finansów, według jakiego kursu należy przeliczać na złote kwoty wynagrodzeń. W jej ocenie wynagrodzenia należy przeliczać na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu przez zagranicznego kontrahenta spółki, również gdy jest to inny dzień niż dzień dokonania wypłaty na rzecz kontrahenta.
Organ podatkowy podobnie jak wojewódzki sąd administracyjny uznał jednak, że spółka zobowiązana jest do przeliczania, stosując kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania wypłaty zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Dopiero Naczelny Sąd Administracyjny podzielił rację spółki, że przepisy dotyczące określenia podstaw opodatkowania i wysokości podatku oraz poboru podatku nie mogą stanowić podstawy do przyjęcia momentu powstania przychodu.
Sędzia Bogusław Dauter wyjaśnił, że przychód zarówno dla rezydentów, jak i dla nierezydentów jest jednakowo uregulowany w art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie można art. 12 ust. 2 odnosić do wypłaty wynagrodzenia. Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT II FSK 1932/10