Wydatki w procesie inwestycyjnym, które mają związek z powstaniem środków trwałych, zwiększają jego wartość początkową.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną spółki, która chciała zaliczać bezpośrednio do kosztów wszystkie wydatki związane z procesem inwestycyjnym. Sąd zgodził się z fiskusem, że tego rodzaju wydatki nie mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
– Wszelkie wydatki, które daje się przyporządkować do środka trwałego, należy zaliczyć do jego wartości początkowej – podkreślił sędzia NSA Jerzy Rypina.
W ocenie NSA inwestycja zaczyna się już w momencie podjęcia decyzji o jej realizacji. Dlatego początek inwestycji należy utożsamiać z tym momentem, a nie z chwilą wbicia pierwszej łopaty w ziemię. W związku z tym wszelkie wydatki związane z przygotowaniem procesu inwestycyjnego, np. na doradztwo, pozwolenia, prace budowlane i rozbiórkowe, mogą być rozliczane tylko przez amortyzację środka trwałego, którego dotyczą. Zdaniem sądu tak samo należy traktować wydatki na ubezpieczenie inwestycji, jeśli powodem ich poniesienia było zabezpieczenie przedsięwzięcia.
Spór w sprawie dotyczył interpretacji podatkowej. Spółka wyjaśniła, że w ramach prowadzonej działalności podejmuje procesy inwestycyjne, w wyniku których dochodzi do wytworzenia środków trwałych. W związku z tym ponosi wiele wydatków m.in. na ubezpieczenie inwestycji w trakcie realizacji, opłaty za pomiary geologiczne, organizację przetargów, rozbiórkę i przygotowanie terenu. Zdaniem podatniczki wydatki te nie muszą być uwzględniane jako elementy wartości początkowej wytwarzanego środka trwałego. Są to koszty bezpośrednie, bo rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac przygotowawczych na terenie budowy, tj. po uzyskaniu pozwolenia na budowę. Wszelkie wydatki poniesione przed podjęciem procesu wytwarzania są ogólnymi kosztami zarządu.
Fiskus nie podzielił tego stanowiska. W jego ocenie wszystkie wydatki związane z procesem inwestycyjnym, w wyniku którego powstaje środek trwały, stanowią jego wartość początkową. Spółka zaskarżyła niekorzystną dla siebie interpretację, ale sądy administracyjne obu instancji przyznały rację fiskusowi. Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT II FSK 1603/09.