Gdy zmienia się sposób wykorzystania budynku, to korekty podatku naliczonego dokonuje się od wartości początkowej tego składnika majątku, a nie od poszczególnych wydatków poniesionych na jego wytworzenie bądź nabycie – orzekł WSA w Warszawie.
Chodziło o spółkę akcyjną, która nabyła budynek używany przez poprzedniego właściciela wyłącznie do celów opodatkowanych (wynajem pomieszczeń biurowych). Budynek został wybudowany w latach 2001–2005, a jego przyjęcie do użytkowania nastąpiło w 2005 r. Od tej pory budynek służył spółce zarówno do wykonywania czynności zwolnionych z VAT (działalność ubezpieczeniowa), jak i opodatkowanych (wynajem na rzecz innych podmiotów). Zmienił się zatem pierwotny zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wątpliwości dotyczyły obowiązku korekty tego podatku na podstawie art. 91 ustawy o VAT z powodu zmiany wykorzystywania budynku.
Spółka uważała, że powinna dokonać korekty podatku tylko od tych wydatków, które poniosła po 30 kwietnia 2004 r. Wcześniej bowiem obowiązywały przepisy poprzedniej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, która nie przewidywała tego rodzaju korekty.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie był jednak innego zdania (interpretacja nr IPPP2/443-834/14-2/AO). Stwierdził, że skoro budynek został oddany do użytkowania w 2005 r., to korekta będzie dotyczyć całej nieruchomości, a nie towarów i usług zużytych w celu jej wytworzenia. Tym samym, w związku ze zmianą wykorzystywania budynku, spółka ma obowiązek dokonać korekty podatku naliczonego w odniesieniu do wartości początkowej ustalonej na dzień oddania budynku do użytkowania. Z art. 91 ust. 2 ustawy wynika, że obowiązek korekty podatku należy rozpatrywać w ciągu 10 lat od roku, w którym nastąpiło przekazanie wybudowanej nieruchomości (budynku) jako środka trwałego do użytkowania.
WSA w Warszawie podtrzymał stanowisko organu podatkowego. W uzasadnieniu ustnym wyjaśnił, że sposób korekty prezentowany przez spółkę byłby odpowiedni w przypadku zastosowania go do nakładów ponoszonych na budynek stanowiący własność podmiotu trzeciego. W rozpatrywanym stanie faktycznym taka sytuacja nie miała jednak miejsca.
Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 18 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 814/15. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia