Spółka nie może odliczyć podatku zapłaconego od dopłat wniesionych przez wspólników na podstawie art. 177 kodeksu spółek handlowych – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Chodziło o 0,5-proc. podatek od czynności cywilnoprawnych. Spółka uważała, że może zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodu, bo – jak twierdziła – w ewidentny sposób jest on powiązany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, nastawioną na uzyskiwanie przychodów. Przeznaczyła bowiem dopłaty na inwestycję polegającą na budowie farmy wiatrowej. Zapłata PCC była więc wydatkiem zmierzającym do osiągania w przyszłości przychodów – argumentowała spółka.
Sądziła, że może odliczyć go już w dniu zapłaty, bo nie można bezpośrednio powiązać PCC z konkretnym przychodem. Podkreślała przy tym, że podatek od czynności cywilnoprawnych nie został wymieniony w katalogu wyłączającym określone wydatki z kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził jednak, że z art. 12 ust. 4 pkt 11 ustawy o CIT wynika wyraźnie, iż dopłaty nie są dla spółki przychodem podatkowym. Tym samym również koszty pozyskania dopłat nie mogą być kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1.
Jeśli z jednej strony zostałyby pominięte przychody, a z drugiej byłyby uwzględnione – jako koszty – wydatki związane bezpośrednio z uzyskaniem tych przychodów, to w oczywisty sposób naruszałoby to przepisy ustawy o CIT – uznał dyrektor.
Spółka nie kwestionowała tego, że dopłaty nie są przychodem. Uważała jednak, że zapłata PCC nie służy bezpośrednio dopłatom, lecz sfinansowaniu działalności gospodarczej, a jej celem jest niewątpliwie osiąganie przychodów. Argumentowała, że dopłaty powinny być traktowane tak jak kredyty i pożyczki. Jedne i drugie nie są przychodem, ale służą finansowaniu działalności gospodarczej. Skoro więc odsetki i bankowa prowizja są kosztem podatkowym, to dlaczego nie może nim być PCC? – pytała spółka.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał jej argumenty za niezasadne. Stwierdził, że nie można uznać PCC od dopłat za koszty podatkowe, choćby pośrednio były one zorientowane na uzyskanie przychodów, bo inny jest cel ich poniesienia. Dopłaty do bieżącej działalności spółki nie są dla niej przysporzeniem trwałym i mają zasadniczo odmienny charakter od wydatków nakierowanych na uzyskanie przychodów, czy to bezpośrednio, czy pośrednio – orzekł WSA. Dodał, że dopłat nie można też traktować tak jak pożyczek czy kredytów.
Powołał się przy tym na uchwałę NSA z 24 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FPS 6/10), z której wynikało, że PCC związany z emisją akcji spółki nie jest kosztem podatkowym, bo sama emisja akcji nie przyczynia się do powstawania przychodów.
NSA utrzymał w mocy wyrok WSA. Przyznał, że podatnicy często kojarzą dopłaty z pożyczkami i z tego powodu chcieliby, tak jak odsetki czy prowizję, odliczać również od przychodu PCC. Jednak charakter pożyczki i dopłat jest inny – stwierdził sąd.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 3 września 2015 r., sygn. akt II FSK 1581/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
