Seksualny charakter kontaktów z klientem przez kamerkę internetową nie oznacza, że wynagrodzenie z tego tytułu nie powinno być powiększane o VAT– wyjaśnił dyrektor katowickiej izby. Przypomniał, że takiej daniny nie można naliczać tylko dla usługi zabronionej we wszystkich państwach członkowskich UE. To nie dotyczy jednak ani prostytucji, ani jej internetowych odpowiedników.

Pytanie zadała kobieta trudniąca się tzw. wirtualną prostytucją. W ramach takiej usługi po otrzymaniu płatności od klienta łączyła się z nim za pomocą kamerki internetowej. Następnie jak to sama określiła wykonywała wszystkie jego polecenia. Kobieta planowała prowadzić dokumentację przychodu z wirtualnej prostytucji jak też ewidencję swoich klientów. Zaczęła się jednak zastanawiać, czy uzyskane w ten sposób wynagrodzenie podlega VAT. Zapytała o to dyrektora katowickiej izby.

Sama sądziła, że nie ma mowy o podatku skoro jej usługi nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznie umowy. Przywołała szereg definicji prostytucji, z których wynikało, że także jej usługi powinny być w ten sposób określane. Wskazała też na korzystne dla siebie wyroki wojewódzkich sądów administracyjnych.

Nierząd to kiepska broń na fiskusa

Zobacz również

Dyrektor katowickiej izby jednak się z nią nie zgodził i uznał, że kobieta powinna rozliczać VAT. Wyjaśnił, że wirtualny kontakt z klientem nie oznacza „oddania własnego ciała” do jego dyspozycji. To oznacza, że kobieta nie świadczy nielegalnej prostytucji, a formę usługi elektronicznej przez Internet. Dodatkowo zdaniem dyrektora nie jest to też czynność sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, co potwierdza także doktryna prawa (np. prof. Z. Radwański, P. Książek). Fiskus wskazał też na szereg wyroków Trybunału Sprawiedliwości UE (sygn. C-354/03, C-355/03, C-484/03), które potwierdzały jego stanowisko. Wynika z nich, że dana czynność może być nieopodatkowana tylko, jeśli jest zabroniona przez wszystkie państwa członkowskie. To oznacza, że np. musi istnieć umowa międzynarodowa, która dotyczy zwalczania tradycyjnej prostytucji jak i jej internetowych zamienników. Nic takiego jednak nie ma miejsca, więc wirtualna prostytucja, jako czynność, powinna podlegać VAT – podsumował organ. Dodał, że w innej sytuacji mogłoby też dojść do zakłócenia konkurencji na rynku unijnym, gdyż takie usługi mogą być świadczone transgranicznie, a w niektórych państwach członkowskich byłyby tańsze o kwotę VAT.

Podstawa prawna

Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 stycznia 2015 r. (nr IBPP2/443-987/14/IK)