Pomieszczenia użytkowe są objęte preferencyjną stawką podatku tylko wtedy, gdy mają wspólną z mieszkaniem księgę wieczystą i nie można ich odrębnie sprzedać – orzekł NSA.

Wyrok dotyczy przedsiębiorcy, który zajmował się m.in. kupnem i sprzedażą nieruchomości, w tym mieszkań oraz pomieszczeń gospodarczych. Podatnik płacił od ich sprzedaży 8 proc. VAT, czyli tyle, ile od dostawy mieszkań zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.
Zakwestionował to urząd skarbowy. Stwierdził, że preferencyjna stawka byłaby możliwa tylko, gdyby mieszkanie i komórka lokatorska stanowiły jeden przedmiot własności i ich dostawa odbywała się jako jedna transakcja. Tymczasem z aktów notarialnych wynikało, że dla poszczególnych lokali ustanowiono odrębną własność, odrębną cenę i złożono wnioski o założenie odrębnych ksiąg wieczystych. To powoduje, że pomieszczenie traci swój funkcjonalny związek z mieszkaniem i staje się samodzielnym lokalem o innym przeznaczeniu – stwierdził naczelnik urzędu.
Tego samego zdania była gdańska izba skarbowa. Wyjaśniła, że komórki lokatorskie dla celów VAT można kwalifikować albo jako pomieszczenia przynależne do samodzielnych lokali mieszkalnych – wtedy będą one objęte jedną, preferencyjną stawką podatku, albo jako odrębną własność lokalową – wówczas nie będą one przynależeć do mieszkania i powinny być opodatkowane podstawową stawką VAT.
Przedsiębiorca zaskarżył decyzję izby skarbowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Tłumaczył, że mimo formalnego wyodrębnienia, pomieszczenia gospodarcze nadal stanowiły funkcjonalne uzupełnienie mieszkania. Służą lokatorom do przechowywania rozmaitych przedmiotów i nie mogą być przeznaczone np. na prowadzenie działalności gospodarczej.
Zarówno gdański WSA, jak i NSA przyznały rację izbie. Orzekły, że komórki lokatorskie jako odrębna własność są objęte stawką podstawową. Sędzia Barbara Wasilewska wyjaśniła, że pomieszczenia gospodarcze, które nie przynależą do lokali mieszkalnych, należy dla celów VAT traktować tak samo, jak garaże i miejsca postojowe.
W odniesieniu do garaży istnieje już utrwalona linia orzecznicza. NSA uznaje, że jeżeli hala garażowa stanowi odrębną od mieszkania nieruchomość, a w konsekwencji może stanowić samoistny przedmiot umowy sprzedaży, to jest objęta stawką podstawową.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 26 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 522/13.