Wydatki, które nie powodują podwyższenia wartości użytkowej czy technicznej środka trwałego, można zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Przebudowę czy modernizację trzeba amortyzować.

Czy naprawa silnika ujmuje się bezpośrednio

Przedsiębiorstwo jest właścicielem samochodu ciężarowego, który wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Popsuł się w nim silnik. Czy jego remont można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu środka trwałego, jakim jest samochód ciężarowy. Remont silnika nie jest ani bieżącą konserwacją, ani też ulepszeniem. Jego naprawa spowodowana została w trakcie eksploatacji. Wszystkie te elementy decydują o tym, że nie ma tu zastosowania art. 22g ust. 17 ustawy o PIT oraz art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, dotyczący ulepszenia środków trwałych. Poniesiony wydatek firma może więc zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.
Podstawa prawna
Art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Czy wydatki na remont są kosztem bezpośrednim

Podatnik wyremontował biuro, m.in. odmalował ściany i odnowił podłogi. Twierdzi, że nie jest to ani modernizacja, ani adaptacja. Czy może ten wydatek ująć bezpośrednio w kosztach podatkowych?
Wydatki na remont mogą być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli przekraczają 3,5 tys. zł. Problem to rozróżnienie wydatków o charakterze ulepszeniowym od remontowych. Zgodnie z przepisami ustawy o PIT ulepszenie to przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja. Jednak o tym, czy przeprowadzone prace w budynku są remontem, rekonstrukcją czy modernizacją, nie może decydować przekonanie podatnika.
Pomocne jest orzecznictwo sądów administracyjnych. Ponieważ nie ma definicji ustawowej ulepszenia i remontu, posiłkują się definicją słownikową. Zgodnie z nią remont to naprawa czegoś, doprowadzenie do stanu używalności, odnowienie. W ocenie sądów jest to praca o charakterze odtworzeniowym. Powołują się też na wyjaśnienia Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki z 8 sierpnia 1997 r., sygn. akt SA/Gd 159/96 oraz z 14 stycznia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 119/97), który wskazał, że istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu środka trwałego, przy czym w pojęciu tym nie mieści się zwykła bieżąca konserwacja. Kolejną cechą remontu jest założenie, że następuje on w toku eksploatacji danego środka przez podatnika i jest jej wynikiem (np. budynek się niszczy). Oznacza to, że wydatki na remont mogą być bezpośrednim kosztem podatkowym pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej czy użytkowej, a w konsekwencji – wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Z kolei prace ulepszeniowe związane są z kreacją, a więc powstaniem nowej sytuacji w stosunku do zastanej. Nie są wyłącznie odtworzeniowe, zmierzające do przywrócenia stanu poprzedniego. Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, całkowitym odtworzeniu (rekonstrukcji), przystosowaniu do nowych funkcji (adaptacji) czy też unowocześnieniu (modernizacji) środka trwałego. W efekcie powoduje wzrost wartości użytkowej danego środka.
Sądy uznają, że wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych można uznać za remont. Przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie danego środka, które podnosi jego wartość techniczną czy użytkową, a także nadanie mu nowych cech użytkowych albo przystosowanie go do tego, by mógł być wykorzystany w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony.
Podstawa prawna
Art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Czy wymiana podłogi jest kosztem

Firma zamierza wymienić w biurze starą podłogę z betonu na podłogę z gresu. Czy wydatki na taki remont będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Powyższe wydatki należy uznać za remont środka trwałego, a więc trzeba je ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów. Wymiana podłogi będzie polegała na odtworzeniu dotychczasowego stanu technicznego i użytkowego. Podobne interpretacje wydają dyrektorzy izb skarbowych, rozpatrując przypadki wymiany np. wybetonowanego podjazdu do budynku lub hali na podjazd wyłożony z kostki brukowej. Uznają, że takie prace nie powiększą wartości początkowej środka trwałego (budynku). Nie ma więc podstaw prawnych, aby ująć je w kosztach uzyskania przychodów w sposób pośredni, tj. w postaci odpisów amortyzacyjnych (interpretacje indywidualne: z 29 września 2011 r., nr IBPBI/1/415-655/11/AP, z 7 lipca 2011 r., nr IBPBI/1/415-657/11/KB i IBPBI/1/415-379/11/KB, z 28 sierpnia 2012 r., nr ITPB1/ 415-621/12/PSZ). Dyrektorzy dodają, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki: być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o PIT (a w przypadku CIT – w art. 16 ustawy), musi być należycie udokumentowany.
Ocena charakteru niektórych prac (remont czy ulepszenie) bywa trudna. Sądy nie zawsze podzielają zdanie fiskusa. WSA w Łodzi (wyrok z 21 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 413/13) orzekł, że wymiana podjazdu betonowo-asfaltowego na wykonany z betonu i kostki brukowej jest ulepszeniem środka trwałego, a zatem wydatek ten należy uznać za koszt w postaci odpisów amortyzacyjnych. Dlatego podatnicy, mając wątpliwości, powinni wystąpić o wydanie interpretacji indywidualnej, która zapewni im ochronę prawną.
Podstawa prawna
Art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Czy odtworzenie sufitu jest ulepszeniem

W budynku używanym przez spółkę podwieszany sufit grozi zawaleniem. Spółka musi go wymienić. Czy wydatek będzie musiała amortyzować, bo zwiększy on wartość początkową środka trwałego?
Taki rodzaj remontu nie jest ulepszeniem środka trwałego, co potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (wyrok z 21 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 413/13). Wyjaśnił, że w przypadku gdy podwieszany sufit grozi zawaleniem, to jego wymiana nie może być uznana za ulepszenie środka trwałego. Sąd podkreślił, że remont ma charakter odtworzeniowy i nie będzie ulepszeniem powodującym podniesienie wartości początkowej środka trwałego, co oznaczałoby konieczność ujęcia w kosztach w postaci odpisów amortyzacyjnych.
Wydatki na wymianę sufitu można będzie zaliczyć bezpośrednio i jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów. Nie ma wątpliwości, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła (takie warunki wynikają z podstawowej definicji kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT). Odtworzenie sufitu pozwoli bowiem na dalsze używanie budynku i prowadzenie w nim działalności gospodarczej, która ma na celu osiągnięcie przychodów.
Podstawa prawna
Art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Czy rozbudowa podnosi wartość budynku

Spółka chce rozbudować swoją siedzibę. Dzięki temu zyska nowe możliwości produkcyjne, które wpłyną na zwiększenie przychodów. Czy wydatki na rozbudowę przedsiębiorstwa będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Wydatki na rozbudowę podwyższają wartość początkową środka trwałego, czyli budynku, i będą mogły być amortyzowane. Jak wynika z art. 22g ust. 17 ustawy o PIT oraz art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, ich wartość początkową powiększa się o sumę poniesionych w tym celu wydatków. Zalicza się do nich także wydatki na zakup części składowych lub peryferyjnych, jeśli ich jednostkowa cena przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do tej z dnia przyjęcia środków trwałych do używania. Przy ocenie wzrostu wartości bierze się pod uwagę w szczególności wydłużenie okresu używania, zwiększenie zdolności wytwórczej, poprawę jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych, a także koszty ich eksploatacji.
Z przepisu wprost wynika, że rozbudowa jest traktowana jako ulepszenie środka trwałego. W związku z tym poniesione przez spółkę wydatki powodują podwyższenie wartości początkowej budynku i będzie można je uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów jako odpisy amortyzacyjne. Oznacza to, że do kosztów będziemy zaliczać poniesiony wydatek przez pewien okres (np. rok), a nie jednorazowo.
Podstawa prawna
Art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Czy wymiana części to ulepszenie

Podatnik wymienił w maszynie zepsute części. Czy musi ten wydatek amortyzować?
Wydatki poniesione na wymianę zepsutych części maszyn należy uznać za remont i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio. Nie ma tu mowy o ulepszeniu środka trwałego, ponieważ poprzez wymianę zepsutej czy też zużytej części dochodzi do odtworzenia pierwotnego stanu technicznego lub użytkowego. Można więc te wydatki zaliczyć do kosztów na podstawie ogólnej zasady określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z nią kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.
Podstawa prawna
Art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).
Art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).