Spadek
Spadkobiercy są powołani do spadku z ustawy albo na podstawie testamentu. Zarówno jedni, jak i drudzy mogą być jednak uznani przez sąd za niegodnych dziedziczenia. Jeśli spadkodawca nie sporządził testamentu albo dokument okazał się nieważny, został odwołany bądź spadkobierca nie chce lub nie może dziedziczyć, wtedy w grę wchodzi dziedziczenie ustawowe. Do najprostszych zwykłych form testamentu należy własnoręczny. Testament notarialny natomiast wyklucza sporządzenie dokumentu w sposób niezgodny z prawem. Obawa o życie lub okoliczności utrudniające zachowanie zwykłej formy, np. powódź, epidemia, podróż na statku morskim, uzasadniają sporządzenie szczególnego testamentu – testamentu ustnego. W testamencie można zobowiązać spadkobiercę do wykonania pewnych świadczeń. Najczęściej dokonuje się tego przez wyrażenie takiej woli w postaci zapisu lub polecenia. Spadkobierca może w każdym czasie odwołać testament. Może to zrobić na przykład przez sporządzenie nowego dokumentu. Pominięci w testamentach członkowie najbliższej rodziny mogą dochodzić zachowku od osób powołanych przez spadkodawcę do dziedziczenia. Prawa do niego nie mają jednak wydziedziczeni spadkobiercy. Stwierdzenie nabycia spadku odbywa się przed sądem. W sądzie również można dokonać jego podziału, jeżeli spadkobiercy nie mogą porozumieć się w tej sprawie. Obowiązek zapłaty podatku od spadku powstaje z chwilą jego przyjęcia. Najczęściej do opodatkowania spadki zgłaszane są po zakończeniu postępowania przed sądem. Najbliższa rodzina została całkowicie zwolniona z podatku spadkowego. Spadkobiercy muszą jednak poinformować urząd skarbowy o nabywanym majątku. Nie tylko spadki otrzymane w kraju, ale także z zagranicy podlegają opodatkowaniu. Jego wysokość zależy m.in. od przynależności spadkobiercy do określonej grupy podatkowej. Podatnicy muszą złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie o nabyciu majątku lub praw spadkowych. Mają na to miesiąc od powstania obowiązku podatkowego.