Organ podatkowy może określić podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, gdy brak jest ksiąg podatkowych lub innych danych niezbędnych do jej określenia lub dane z nich wynikające nie pozwalają na określenie tej podstawy. Dochód można oszacować także wtedy, gdy podatnik naruszył warunki uprawniające do korzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania.
Do wyboru organ podatkowy ma jedną z sześciu metod:
● porównawczą wewnętrzną – polega na porównaniu wysokości obrotów w tym samym przedsiębiorstwie za poprzednie okresy, w których znana jest wysokość obrotów;
● porównawczą zewnętrzną – polega na porównaniu wysokości obrotów w innych przedsiębiorstwach prowadzących działalność gospodarczą o podobnym zakresie i w podobnych warunkach;
● remanentową – polega na porównaniu wartości majątku przedsiębiorstwa na początku i na końcu okresu, z uwzględnieniem wskaźnika szybkości obrotu;
● produkcyjną – polega na ustaleniu zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa;
● kosztową – polega na ustaleniu wysokości obrotu na podstawie wysokości kosztów poniesionych przez przedsiębiorstwo, z uwzględnieniem wskaźnika udziałów tych kosztów w obrocie;
● udziału dochodu w obrocie – polega na ustaleniu wysokości dochodów ze sprzedaży określonych towarów i wykonywania określonych usług, z uwzględnieniem wysokości udziału tej sprzedaży (wykonywanych usług) w całym obrocie.