Zgodnie z art. 262 par. 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy może wymierzyć karę porządkową temu, kto mimo prawidłowego wezwania: nie stawił się osobiście bez uzasadnionej przyczyny; bezzasadnie odmówił złożenia zeznań, wyjaśnień, wydania opinii, okazania przedmiotu albo udziału w innej czynności; bez zezwolenia organu opuścił miejsce przeprowadzania czynności przed jej zakończeniem.
Kara może zostać nałożona nie tylko na podatnika, ale też na pełnomocnika, świadka lub biegłego.
Kary porządkowe nakładane są w formie postanowienia, na które można złożyć zażalenie, ale nie później niż w ciągu siedmiu dni od doręczenia postanowienia, bo tyle jest maksymalnie czasu na zapłacenie kary.
Podniesienie maksymalnego wymiaru kary porządkowej wynika z obwieszczenia ministra finansów z 8 sierpnia 2012 r., opublikowanego w Monitorze Polskim z 2012 r. pod poz. 584.