Dla stwierdzenia, czy powstał obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej, konieczne jest prawidłowe wyodrębnienie transakcji. Dokumentowaniu podlegają tylko te, które przekroczyły określony limit kwotowy.

Sporządzania dokumentacji podatkowej wymagają transakcje z podmiotami powiązanymi oraz transakcje, w związku z którymi zapłata należności wynikająca z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową – po przekroczeniu kwotowo określonych limitów.

Według resortu finansów transakcją może być np. umowa nabycia lub sprzedaży jednego dobra, umowa sprzedaży wielu dóbr lub wykonania wielu usług, dla których określono łączną cenę, wieloletnia umowa dostawy za określoną cenę danego dobra lub wielu dóbr bądź usług.

Transakcją jest również przeniesienie własności rzeczy i praw w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej. Transakcje obejmują bowiem wszelkiego rodzaju czynności prawne powodujące przeniesienie własności dóbr oraz wykonywanie usług.

Wartość transakcji ustala się w kwocie brutto, tj. z uwzględnieniem podatku od towarów i usług.

Obowiązek sporządzenia dokumentacji obejmuje transakcję lub transakcje, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość określonych w ustawie kwotowych limitów: 30 tys. euro, 50 tys. euro, lub 100 tys. euro, w zależności od rodzaju transakcji i kapitału zakładowego, w przypadku podmiotów powiązanych oraz 20 tys., w przypadku wypłat na rzecz podmiotów z krajów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową.

PRZYKŁADY

Sporządzenie dokumentacji

Spółka z o.o. A jest powiązana ze spółką z o.o. B. Spółki dokonały w 2010 r. wzajemnych transakcji. Spółka A na podstawie umowy z 30 listopada 2010 r. sprzedała spółce B 300 skanerów w cenie 50 euro za sztukę (wartość transakcji wyniosła 15 tys. euro) oraz 200 monitorów w cenie 200 euro za sztukę (wartość transakcji wyniosła 40 tys. euro). Spółka B na podstawie umowy z 1 grudnia 2010 r. sprzedała spółce A 1 tys. szt. palet w cenie 45 euro za sztukę (łączna wartości transakcji wyniosła 45 tys. euro).

W przykładzie wystąpiły 3 transakcje:

1. transakcja sprzedaży/kupna skanerów o wartości 15 tys. euro,

2. transakcja sprzedaży/kupna monitorów o wartości 40 tys. euro,

3. transakcja sprzedaży/kupna palet o wartości 45 tys. euro.

Wartości transakcji nie przekroczyły limitu 50 tys. euro. Spółki A i B nie mają obowiązku sporządzania dokumentacji.

Brak obowiązku dokumentacyjnego

Spółka z o.o. A jest powiązana ze spółką z o.o. B. Spółki dokonały w 2010 r. wzajemnych transakcji. Spółka A na podstawie umowy z 30 listopada 2010 r. sprzedała spółce B 100 zestawów komputerowych w cenie 2 tys. euro za zestaw (wartość transakcji wyniosła 200 tys. euro). Spółka B na podstawie umowy z 15 grudnia 2010 r. sprzedała spółce A 1 tys. szt. palet w cenie 40 euro za sztukę (łączna wartości transakcji wyniosła 40 tys. euro).

W przykładzie wystąpiły 3 transakcje:

1. transakcja sprzedaży/kupna zestawów komputerowych o wartości 200 tys. euro,

2. transakcja sprzedaży/kupna palet o wartości 40 tys. euro.

Wartość pierwszej transakcji przekroczyła limit 100 tys. euro, co powoduje, że zarówno spółka A, jak i spółka B (bez względu na wysokość kapitału zakładowego spółek) będą musiały dla tej transakcji sporządzić dokumentację podatkową. Transakcja druga nie przekroczyła limitu 50 tys. euro. Dla tej transakcji spółki A i B nie mają obowiązku sporządzenia dokumentacji.

Przykłady opracowane przez MF

Podstawa prawna

Art. 9a, 11 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).