Przedsiębiorca musi ustalić wartość budowli związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podstawę opodatkowania na dzień 1 stycznia roku podatkowego ustala się tak jak dla amortyzacji. Na potrzeby odpisów amortyzacyjnych bierze się pod uwagę wartość początkową budowli.
Podatnik, który chce ustalić podstawę opodatkowania budowli związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej, musi ustalić jej wartość. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 121 poz. 844 z późn. zm.) wiąże wartość budowli z wartością określaną dla celów amortyzacji w podatkach dochodowych.

Podstawa opodatkowania

Jak wynika z art. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podstawą opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego. Stanowi ona podstawę obliczania amortyzacji w tym roku i jest niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. W przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych stanowi ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
Podstawą opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości jest więc wartość ustalona na dzień 1 stycznia, która stanowi podstawę obliczania amortyzacji.

Wartość początkowa budowli

Chodzi tutaj o wartość ustalaną na potrzeby odpisów amortyzacyjnych. Jest to wartość początkowa budowli, którą ustala się na dzień 1 stycznia. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się:
● w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia; w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a ustawy o CIT;
● w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia; w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa ją w niższej wysokości;
● w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni – ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej;
● w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, określając podstawę opodatkowania budowli, również w szczególnych przypadkach odwołuje się do wartości budowli ustalanej dla celów amortyzacji.
Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy, jeżeli obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od budowli powstał w ciągu roku podatkowego – podstawą opodatkowania jest wartość podstawy obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Amortyzacja wyznacznikiem

Jeżeli budowla jest przedmiotem umowy leasingu i odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku jej przejęcia przez właściciela, do celów określenia podstawy opodatkowania przyjmuje się wartość początkową przed zawarciem pierwszej umowy leasingu, zaktualizowaną i powiększoną o dokonane ulepszenia oraz niepomniejszoną o spłatę wartości początkowej.
W przypadku budowli zamortyzowanych jako podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości należy przyjąć wartość rynkową, określoną przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego.
Ważne!
Podstawą opodatkowania budowli podatkiem od nieruchomości jest wartość ustalona na dzień 1 stycznia stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji