Podatnik kupuje paliwo za granicą i posiada tylko paragony na zakup tego paliwa. Każdy paragon opisuje, przelicza kurs euro na dany dzień, stawia pieczątkę na paragonie i taki paragon ujmuje w księdze podatkowej, w miejscu gdzie wpisuje faktury. Czy jest to prawidłowy sposób ewidencji?

Grzegorz MŁodzieniak
doradca podatkowy BPG Consulting
Tak
Wydatki na zakup paliwa za granicą udokumentowane paragonami będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, gdy będą zawierały datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon. Na odwrocie paragonu podatnik wpisuje swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru.
Wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi. Zakup w jednostkach handlu detalicznego paliwa może być dokumentowany paragonami, jeżeli posiadają one datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru. Zatem warunkiem uznania paragonu za dowód księgowy jest spełnienie powyższych kryteriów. W konsekwencji wydatki na zakup paliwa udokumentowane wyłącznie takimi paragonami będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Warunkiem ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych jest prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu podatnicy zobligowani są w sytuacjach, gdy: wykorzystują samochód osobowy niewprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponoszą wydatki z tytułu używania samochodów pracowników w celu odbycia przez nich podróży służbowych lub w jazdach lokalnych.
Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wydatki z tytułu eksploatacji samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanego na potrzeby działalności, należy ujmować w kolumnie 13 (pozostałe koszty). Wpisu dokonuje się po zakończeniu miesiąca, na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków, które muszą być udokumentowane fakturami zawierającymi numer rejestracyjny takiego pojazdu. Kwotę ustaloną na podstawie takiego zestawienia porównuje się następnie z limitem wynikającym z ewidencji przebiegu, a do kosztów zalicza kwotę do wysokości tego limitu, tj. kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, tzw. kilometrówka. Prowadzenie tej ewidencji jest niezbędnym warunkiem dla uznania wydatków ponoszonych na eksploatację tych pojazdów do kosztów uzyskania przychodów.
(ŁZ)
PODSTAWA PRAWNA
■ Art. 23 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
■ Par. 14 ust. 4-5 rozporządzenia ministra finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).