Pracownik, który korzysta z samochodu udostępnionego mu przez pracodawcę, nie ma przychodu z nieodpłatnego świadczenia, jeśli do poniesienia tego wydatku zobowiązany jest inny podmiot (spółka) – wynika z wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim.
Sprawa dotyczyła firmy należącej do grupy kapitałowej. W każdej spółce tworzącej tę grupę działają związki zawodowe. W związku z tym co jakiś czas odbywa się Europejska Rada Zakładowa (ERZ) we Francji, a polska spółka wysyła na nią przedstawicieli załogi. Udostępnia im nieodpłatnie samochód służbowy.
Spółka początkowo myślała, że jest to nieodpłatne świadczenie ze stosunku pracy, ale później zmieniła zdanie, gdy w stosunku do niej zapadł wyrok sądu okręgowego. Pozew złożył jeden z przedstawicieli załogi, który pojechał na ERZ. Sąd okręgowy orzekł nie tylko w kwestii dotyczącej prawa pracy. Stwierdził również, że udostępnienie pojazdu służbowego nie jest przychodem ze stosunku pracy, tylko z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT. Wyjazd przedstawiciela załogi na posiedzenie ERZ nie może być bowiem uznany za podróż służbową pracownika – orzekł sąd okręgowy.
Spółka, kierując się jego wskazaniami, uznała więc, że nie musi potrącać zaliczki na PIT z tytułu udostępnienia samochodu.
Nie zgodził się z nią dyrektor izby skarbowej. Stwierdził, że udostępnienie przedstawicielowi załogi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ jest przychodem ze stosunku pracy jako nieodpłatne świadczenie. Spółka powinna więc potrącić zaliczkę.
Interpretację tę uchylił WSA w Gorzowie Wielkopolskim. Zwrócił uwagę, że przedstawiciel załogi nie będzie ponosił kosztów dojazdów na posiedzenia ERZ, bo ma je ponosić Rada lub – zgodnie z zawartym porozumieniem – skarżąca spółka. To oznacza, że pracownik nie uzyskuje korzyści polegającej na zaoszczędzeniu wydatków, ponieważ w żadnym przypadku nie miały go obciążać koszty przejazdu. Ma je ponosić ERZ, a na skutek zawartego porozumienia – spółka.
Sąd przypomniał, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia jest już w orzecznictwie sądów ukształtowane. Jest to każde zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).
WSA nie przywołał tu wprawdzie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), ale przytoczone przez sąd wskazówki płyną wprost z tego orzeczenia.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Go 383/16. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
