Jeżeli podatnik ustanowił pełnomocnika w postępowaniu wymiarowym, to postanowienie o nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji należy doręczyć temu drugiemu, a nie mocodawcy – tak uznał NSA.
Sprawa dotyczyła podatnika, wobec którego naczelnik urzędu skarbowego wydał decyzję określającą wysokość podatku od dochodu ze sprzedaży nieruchomości. Po paru miesiącach nadał jej rygor natychmiastowej wykonalności.
Postanowienie o nadaniu rygoru zostało doręczone córce podatnika, mimo że w tej sprawie podatnik ustanowił pełnomocnika – doradcę podatkowego. Podatnik uważał, że postanowienie powinien otrzymać doradca, bo postępowanie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nie jest odrębne od postępowania w sprawie wymiaru podatku.
Wniósł więc zażalenie na to postanowienie, ale dyrektor Izby Skarbowej w Opolu utrzymał je w mocy. Stwierdził, że oba postępowania są odrębne. Skoro więc podatnik nie ustanowił pełnomocnika dla potrzeb postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, to prawidłowo naczelnik US doręczył postanowienie podatnikowi (a ściślej, pod nieobecność podatnika – jego córce).
WSA w Opolu zgodził się z podatnikiem. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 145 par. 1 ordynacji, jeśli strona działa przez pełnomocnika, pisma należy doręczać temu pełnomocnikowi. Przywołał również wyrok NSA z 16 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FSK 718/13), z którego jasno wynikało, że pełnomocnik ustanowiony w postępowaniu wymiarowym jest także pełnomocnikiem w postępowaniu o nadanie decyzji podatkowej rygoru natychmiastowej wykonalności, chyba że co innego wynikałoby z treści udzielonego pełnomocnictwa.
Skargę kasacyjną od wyroku WSA złożył dyrektor opolskiej izby. Podnosił, że w orzecznictwie NSA ukształtowały się dwie linie orzecznicze. Jedna to ta wskazana przez WSA. Ale jest też druga, zgodnie z którą postępowanie w sprawie nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności jest postępowaniem odrębnym od postępowania wymiarowego. Organ ma więc prawo doręczyć bezpośrednio podatnikowi postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności (tak np. w wyroku NSA z 28 listopada 2013 r., sygn. akt II FSK 2989/11).
Dyrektor opolskiej izby opowiedział się za tą drugą wykładnią.
NSA jednak się z nim nie zgodził. Sędzia Jolanta Sokołowska przyznała, że faktycznie wcześniej w orzecznictwie NSA funkcjonowała linia korzystna dla organów podatkowych. – Obecnie jednak dominująca jest odmienna wykładnia i sąd w tej sprawie ją podziela – powiedziała sędzia.
Wyjaśniła, że jeśli w postępowaniu wymiarowym podatnik ustanowił pełnomocnika, to właśnie jemu należało również doręczyć postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji. Doręczenie postanowienia bezpośrednio podatnikowi naruszało więc art. 136 ordynacji podatkowej.
Podobnie orzekł NSA również w wyroku z 9 lutego 2016 r. (sygn. akt II FSK 3536/13).
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 7 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3398/14.
