Pośrednictwo w udzielaniu pożyczek jest zwolnione z VAT – orzekł WSA w Poznaniu.
Spółka chce rozszerzyć działalność o nowe usługi, dotyczące finansowania jednostek ochrony zdrowia. Na podstawie odrębnie zawieranych umów chce spłacać wierzycieli, a jednocześnie podpisywać z dłużnikami – np. szpitalami – porozumienia dotyczące regulowania zobowiązań, ustalając w nich nowe terminy i zasady obsługi długu oraz wielkość wynagrodzenia dla niej. Efekt będzie więc taki sam, jak w sytuacji, gdy pożyczyłaby placówce medycznej pieniądze na spłatę wierzyciela. Zdaniem spółki będzie więc ona świadczyć usługę udzielania finansowania dłużnikowi z równoczesną spłatą dotychczasowego wierzyciela. Taka usługa jest zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.
Minister finansów nie zgodził się, że jest to usługa finansowa. Jego zdaniem, czynność nabycia wierzytelności jest usługą ściągania długu i jest opodatkowana 23-proc. stawką VAT.
Sąd uznał, że stanowisko ministra jest nieprawidłowe. Zwrócił uwagę, że zgodnie z opisem spółki wierzyciel nie jest zainteresowany wynajęciem egzekutora, który wyręczyłby go w ściąganiu długu (nie ma takiej konieczności ani potrzeby). Zgodnie zaś z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z VAT.
WSA dodał też, że usługi polegające na udzieleniu finansowania były do końca 2010 r. zwolnione z podatku. Nowelizacja ustawy od 1 stycznia 2011 r. nie miała jednak na celu ograniczenia zakresu usług zwolnionych z VAT. Sąd wyjaśnił więc, że zakup wierzytelności w celu odsprzedaży lub wyegzekwowania to usługa pośrednictwa finansowego. Co więcej, nie można jednolitego świadczenia rozdzielać na poszczególne elementy. Takie działanie jest sprzeczne z celem nowelizacji, a także zasadą proporcjonalności w VAT. To, czy spółka świadczy jedną usługę, czy dwie, minister musi rozstrzygnąć w ponownej interpretacji. Wyrok jest nieprawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Poznaniu z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 768/12.