Wypłacone odsetki od wynagrodzenia ze stosunku pracy byłemu pracownikowi nie podlegają PIT.
Skarżącym w sprawie był twórca wynalazku, na który został udzielony patent przez Urząd Patentowy. Patent został zarejestrowany w 1993 roku w firmie, w której skarżący pracował. Pracodawca powinien więc zapłacić mu wynagrodzenie za uzyskane korzyści, ale tego nie zrobił. W efekcie w 1994 roku skarżący wystąpił na drogę sądową. Po trwającym 10 lat postępowaniu sąd zasądził na rzecz pracownika jako twórcy wynalazku wynagrodzenie wraz z odsetkami. Podatnik w 2007 roku wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej. Chciał się dowiedzieć, jak należy opodatkować wynagrodzenie i odsetki. Sprawa ciągnęła się przez kolejne lata, a wojewódzki sąd administracyjny wydał dwa wyroki. Wczoraj zapadł trzeci wyrok, dotyczący opodatkowania odsetek.
Minister finansów, którego pogląd podzielił wczoraj WSA w Warszawie, stanął na stanowisku, zgodnie z którym odsetki nie podlegają opodatkowaniu. Argumentował, że wypłacenie byłemu już pracownikowi wynagrodzenia związane było ze stosunkiem pracy. Jest więc ono przychodem ze stosunku pracy, który mieści się w katalogu przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Zatem odsetki od tego wynagrodzenia nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Minister argumentował, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1.
Organ podatkowy uzasadniał, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym skarżący otrzymał na podstawie ugody sądowej należne wynagrodzenie wraz z odsetkami, a nie odszkodowanie. W związku z tym nie mają w jego sprawie zastosowania przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o PIT.
Skarżący twierdził natomiast, że przychód oraz odsetki są zwolnione z podatku. Wyrok jest nieprawomocny.
Wyrok WSA w Warszawie z 21 listopada 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 672/11.