Dofinansowanie do praktyk absolwenckich. Część trzeba oddać państwu

Dofinansowanie do praktyk - nowe przepisy

Problem dotyczy nowego rozwiązania, wprowadzonego 1 czerwca 2025 r. ustawą z 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia (Dz.U. poz. 6200) do przepisów o praktykach absolwenckich (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1244 ze zm.).

Zgodnie z nimi pracodawcy, który zawrze umowę z praktykantem, przysługuje dofinansowanie – ze środków Funduszu Pracy – z tytułu kosztów praktyki w wysokości 250 zł za każdy pełny miesiąc. Warunkiem jest realizowanie jej w wymiarze co najmniej 120 godzin miesięcznie (art. 7a ustawy o praktykach absolwenckich).

Nowe rozwiązanie ma umożliwić niepełnoletnim absolwentom branżowej szkoły I stopnia wykonywanie (w formie praktyk) wyuczonego zawodu do momentu uzyskania przez nich pełnoletniości, co jest uznawane za spełnienie przez te osoby obowiązku nauki. Potwierdziła to Katarzyna Lubnauer, wiceminister edukacji narodowej, o czym pisaliśmy w artykule „Praktyka absolwencka wystarczy, aby wywiązać się z obowiązku nauki” (DGP nr 86/2025).

Trzeba zapłacić podatek dochodowy

Od otrzymanych kwot trzeba jednak zapłacić podatek dochodowy – co potwierdziło Ministerstwo Finansów. Resort przyznał, że dofinansowanie kosztów praktyki absolwenckiej co do zasady może być dla podatników przychodem podatkowym w CIT lub PIT.

„Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 12 ust. 1 ustawy CIT przychodem są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie świadczeń, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w przepisach” – wyjaśniło MF. Natomiast w PIT ma zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy. Zgodnie z nim przychodem z działalności gospodarczej są również „dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13 i ust. 9, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a–22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych”.

Jednocześnie, jak wskazało Ministerstwo Finansów, nowe świadczenie nie zostało objęte żadnym z wyłączeń, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT (analogicznie – art. 14 ust. 3 ustawy o PIT). Nie podlega też zwolnieniu na podstawie art. 17 ustawy o CIT (analogicznie – art. 21 ustawy o PIT).

Co więcej – ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia, nowelizująca ustawy podatkowe, nie wprowadziła regulacji wyłączających z opodatkowania otrzymane dofinansowanie. Dlatego, jak wskazał resort, nie można przyjąć, że świadczenie jest poza zakresem opodatkowania podatkiem dochodowym.

Można wystąpić o interpretację

MF zastrzegło jednak, że ocena sytuacji podatnika nie może być dokonywana w oderwaniu od konkretnych okoliczności faktycznych. Przypomniało, że podatnik, który chce uzyskać wiążącą interpretację, może wystąpić z wnioskiem o jej wydanie do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Małgorzata Samborska, doradca podatkowy, partner w Grant Thornton, zwraca jednak uwagę, że w tym wypadku trudno przecież mówić o różnych stanach faktycznych, skoro chodzi o opodatkowanie dofinansowania do praktyk. Nie ma powodu, aby resort nie wypowiedział się jednoznacznie na ten temat (patrz: komentarz w ramce). ©℗

Dziwi brak stanowczości MF

Sytuacja, gdy Ministerstwo Finansów nie jest w stanie odpowiedzieć na proste pytanie, czy wprowadzane dofinansowanie (jako standardowe, powszechne rozwiązanie) jest zwolnione z opodatkowania, czy nie, tylko odsyła do interpretacji indywidualnych, budzi zdziwienie.

MF wskazuje, że ocena sytuacji prawno-podatkowej podatnika nie może być dokonywana w oderwaniu od konkretnych okoliczności faktycznych. Ale nie mówimy przecież o różnych stanach faktycznych u przedsiębiorców i różnych okolicznościach, które dodatkowo mogą mieć wpływ na ocenę podatkową otrzymanego dofinansowania, tylko o standardowej sytuacji. Dofinansowanie przysługuje, jeśli są spełnione warunki ustawowe, co zostanie potwierdzone w decyzji wójta, burmistrza lub prezydenta miasta w drodze decyzji.

Warunki dla wszystkich są więc jednakowe. A to oznacza, że ministerstwo powinno wprost odpowiedzieć na pytanie, czy dofinansowanie w takiej postaci, po wypełnieniu warunków ustawowych, spełnia przesłanki do zastosowania któregoś z istniejących zwolnień, czy nie, np. jako dotacja otrzymana z budżetu państwa. Odsyłanie podatników do wnioskowania o indywidualne interpretacje podatkowe oznacza dodatkowe, niepotrzebne koszty zarówno po stronie podatników, jak i organów państwa. ©℗

Trzeba doprecyzować przepisy

Nowe rozwiązanie ma zachęcić do stworzenia miejsc, w których uczeń może odbyć praktykę, w drodze dofinansowywania takich miejsc pracy u przedsiębiorców. Jest to krok w dobrym kierunku. Jednak skoro dofinansowanie ma zachęcić do tworzenia miejsc pracy, nie powinno być opodatkowanym przychodem przedsiębiorcy, tak jak jest obecnie. Powinno być neutralne podatkowo.

Brak jednak wyraźnego przepisu potwierdzającego takie wyłączenie, co też potwierdza Ministerstwo Finansów. Warto byłoby pomyśleć o dodatkowym doprecyzowaniu tej kwestii. W czasach pandemii COVID-19 został wprowadzony przepis, który wprost stanowił, że przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie jest dla przedsiębiorcy przychodem w rozumieniu przepisów o PIT i o CIT. Z tym że ten przepis dotyczył świadczeń wypłacanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Można by się zastanowić, czy w tym przypadku nie da się zastosować zwolnienia odnoszącego się do dotacji. ©℗