Wygaśnięcie decyzji o wsparciu pozwala aktywować koszty

Jeżeli wygasła decyzja o wsparciu nowej inwestycji, a podatnik do tego czasu nie uzyskał dochodów wolnych od podatku, to może on uwzględnić poniesione w związku z tą inwestycją wydatki, których wcześniej nie traktował jako koszty uzyskania przychodu – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku

Chodziło o spółkę zajmującą się głównie projektowaniem, produkcją i sprzedażą drzwi. Spółka postanowiła wybudować nowy zakład produkcyjny. W związku z tą inwestycją dostała w listopadzie 2021 r. decyzję o wsparciu, na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 459). Decyzja ta została wydana na 15 lat (do listopada 2036 r.).

Wygaśnięcie decyzji

Spółka nie skorzystała jednak z przyznanej jej pomocy publicznej. W listopadzie 2023 r. złożyła do ministra rozwoju i technologii wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia otrzymanej decyzji. Oświadczyła, że do tego czasu nie uzyskała żadnych przychodów z działalności objętej tą decyzją i nie skorzystała z pomocy publicznej przysługującej na podstawie tej decyzji, w tym ze zwolnienia z podatku dochodowego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Z art. 17 ust. 5 ustawy o CIT wynika, że w razie uchylenia decyzji o wsparciu podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku dochodowego.

Co z kosztami

Powstał problem, co z kosztami związanymi z inwestycją, które spółka poniosła w okresie od uzyskania decyzji o wsparciu do momentu wygaśnięcia tej decyzji. Spółka nie traktowała ich do tego czasu jako kosztów uzyskania przychodów. Zamierzała je więc uwzględnić jako koszt w rozliczeniu podatkowym za listopad 2023 r., czyli za miesiąc, w którym otrzymała decyzję wygaszającą decyzję o wsparciu.

Nie zgodził się na to dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W interpretacji z 5 kwietnia 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.15.2024.1.PC) stwierdził, że kosztów powstałych w okresie obowiązywania decyzji o wsparciu nie można rozliczyć jako kosztów działalności opodatkowanej.

Wyjaśnił, że do czasu wygaśnięcia decyzji o wsparciu spółce przysługiwało zwolnienie z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Miało ono charakter obligatoryjny – podkreślił – co oznacza, że spółka podlegała zwolnieniu mimo złożenia wniosku o wygaszenie decyzji o wsparciu i mimo nieosiągnięcia dochodów podlegających temu zwolnieniu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał na art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT, z których – jak wyjaśnił – wynika, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania nie uwzględnia się przychodów i kosztów ich uzyskania, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu lub są wolne od podatku, np. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a.

Na ogólnych zasadach

Nie zgodził się z tym WSA w Gdańsku i uchylił interpretację fiskusa. Za niezbędne uznał zastosowanie wykładni systemowej i funkcjonalnej przepisów. Po pierwsze – jak podkreślił sędzia Marek Kraus – trzeba mieć na uwadze to, że podatnik nie skorzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego. Po drugie – że nie uzyskał on dochodów wolnych od podatku w rozumieniu art. 7 ust. 1 i 3 ustawy o CIT. W konsekwencji nie ma w tej sprawie kosztów uzyskania przychodów ze źródeł wolnych od podatku. Szybciej bowiem doszło do wygaśnięcia decyzji niż do powstania dochodów, które byłyby na jej podstawie zwolnione z CIT.

Za istotną sąd uznał także wykładnię przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. Wskazał, że ustawodawca przewidział w niej sytuacje, w których następuje wygaśnięcie decyzji. W zakresie takich spraw zastosowanie mają przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. A to oznacza – jak wyjaśnił sędzia Kraus – że wygaśnięcie decyzji w rozumieniu przepisów k.p.a. wywiera skutek z mocą wsteczną.

W rezultacie – jak tłumaczył sędzia – poniesione wydatki są kosztami podatkowymi zgodnie z zasadami ogólnymi, czyli przede wszystkim w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Nie można zatem mówić, że nie są to koszty uzyskania przychodów i nie mogą być rozliczone.

Sędzia dodał, że przy ponownym rozpatrzeniu sprawy dyrektor KIS będzie musiał odnieść się do zaproponowanego przez spółkę sposobu rozliczenia tych kosztów.

Wyrok jest nieprawomocny. ©℗

orzecznictwo