Inna amortyzacja hoteli, inna hotelowych apartamentów

Krótszy jest okres amortyzowania, według indywidualnej stawki, budynków hotelowych, a dłuższy lokali wyodrębnionych w takich budynkach – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Sąd nie miał wątpliwości, że ustawodawca podatkowy odróżnia te dwa rodzaje nieruchomości i ustala dla nich odmienne zasady amortyzacji.

Chodziło o podatnika nieprowadzącego działalności gospodarczej, który chciał kupić kilka lokali niemieszkalnych, by następnie je wynajmować. W budynku, z którego miały być one wyodrębnione, dotychczas była prowadzona działalność hotelarska, a sam budynek był amortyzowany według stawki 2,5 proc. rocznie.

Kupione lokale miały pozostać niemieszkalne, podatnik wynajmowałby je na kilka lat – już w ramach działalności gospodarczej – operatorowi hotelu, który w całym budynku prowadziłby działalność hotelową.

Podatnik chciał się upewnić, że po nabyciu lokali i wprowadzeniu ich do ewidencji środków trwałych będzie mógł je amortyzować według stawki indywidualnej na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Przepis ten mówi o okresie amortyzacji nie krótszym niż 10 lat.

Spór o stawkę

Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Poza sporem było to, że środkiem trwałym będzie lokal używany i że będzie możliwe zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacji. Organ uznał jednak, że podatnik nie będzie mógł skorzystać ze stawki indywidualnej z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, bo przepis ten – jak podkreślił fiskus – zawiera wyłączenie; nie ma on zastosowania do budynków i lokali niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna wynosi 2,5 proc.

Dyrektor KIS stwierdził zatem, że w tym wypadku znajdzie zastosowanie indywidualna stawka określona w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, bo tylko ten przepis dotyczy lokali niemieszkalnych. Stanowi on, że amortyzacja nie może trwać krócej niż 40 lat, ale pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania budynku (lokalu) niemieszkalnego po raz pierwszy do używania, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Do ponownego rozstrzygnięcia

Podatnik się z tym nie zgodził, a WSA w Opolu uchylił zaskarżoną interpretację (sygn. akt I SA/Op 438/21). Uznał, że dyrektor KIS niesłusznie pominął to, iż lokale znajdują się i nadal będą się znajdować w budynku hotelowym oraz będą w przyszłości wykorzystywane w działalności hotelarskiej. Ta okoliczność była według WSA w Opolu szczególnie istotna.

Sąd podkreślił zarazem, że podatnik nie musiał we wniosku o interpretację wskazywać konkretnie symbolu klasyfikacyjnego właściwego dla wykonywanych przez siebie usług czy zaewidencjonowanych środków trwałych. Wystarczyło opisanie przez niego okoliczności stanu faktycznego – orzekł WSA i nakazał fiskusowi ponowne rozpatrzenie wniosku o wydanie interpretacji.

Krótsza amortyzacja tylko budynku

Wyrok ten uchylił w całości Naczelny Sąd Administracyjny. Uzasadniając orzeczenie, sędzia Aleksandra Wrzesińska-Nowacka zaczęła od wskazania, że art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT wyraźnie odróżnia środek trwały w postaci budynku i środek trwały w postaci lokalu. – Mimo że lokal znajduje się w granicach budynku, to stanowi odrębną od niego nieruchomość (art. 2 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1048) – podkreśliła sędzia.

Dodała, że art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PIT wymienia wśród nieruchomości, do których stosuje się ten przepis, m.in. budynki hotelowe (sklasyfikowane w rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych), a nie lokale w takich budynkach.

– Można mieć pewne wątpliwości, ponieważ przepis ten na początku w nawiasie mówi także o lokalach, ale w dalszej swojej treści doprecyzowuje, że chodzi o budynki wymienione w rodzaju 109 KŚT, a nie lokale – zwróciła uwagę sędzia Wrzesińska-Nowacka.

NSA orzekł więc, że skoro podatnik zamierza amortyzować lokale niemieszkalne, a nie budynek hotelowy, to nie może skorzystać ze sposobu amortyzacji określonego w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Takie lokale hotelowe, które podatnik chce amortyzować, będą się mieściły – według sądu kasacyjnego – w rodzaju 121 KŚT.

Dlatego zdaniem NSA fiskus zasadnie przyjął, że zastosowanie znajdzie sposób amortyzacji wskazany w art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT.©℗

orzecznictwo