Sierpniowa interpretacja indywidualna potwierdza, że warunek posiadania odpowiedniego kapitału w spółce wypłacającej dywidendę może być spełniony również przez pośredniego udziałowca.
Przepisy dotyczące poboru podatku u źródła (ang. withholding tax, WHT) są coraz bardziej restrykcyjne, gdyż przewidują m.in. obowiązek należytej staranności przy zastosowaniu preferencyjnej stawki podatku lub zwolnienia oraz obowiązkowy pobór podatku w standardowej wysokości dla płatności odsetek i licencji oraz dywidend powyżej 2 mln zł na rzecz zagranicznych podmiotów powiązanych. Powoduje to, że płatnicy ostrożniej weryfikują, kto jest rzeczywistym właścicielem otrzymywanych należności. W rezultacie polscy płatnicy podatku u źródła często dochodzą do wniosku, że podmiot, który otrzymuje płatność, nie ma w rzeczywistości prawa do decydowania o przeznaczeniu należności czy też nie posiada odpowiedniej substancji biznesowej, a jedynie przekazuje płatność do innego podmiotu, który jest jej rzeczywistym właścicielem. W związku z tym podmiot otrzymujący bezpośrednio płatność nie jest uprawiony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania podatkiem u źródła.
Koncepcja look-through
W celu skorzystania z obniżonej stawki lub ze zwolnienia z podatku u źródła dla płatności, której rzeczywistym właścicielem jest podmiot inny niż ten, który bezpośrednio otrzymuje należność od polskiego podmiotu, płatnicy mogą zastosować koncepcję look-through, która umożliwia zastosowanie preferencji podatkowych, w przypadku gdy statusu rzeczywistego właściciela nie ma pośrednik – podmiot, do którego bezpośrednio jest wypłacana należność (w Polsce koncepcja ta jest też określana jako klauzula przejrzystości lub klauzula transparentności). Chociaż koncepcja ta nie wynika wprost z przepisów prawa podatkowego, to jest stosowana na gruncie prawa międzynarodowego, a także została potwierdzona w projekcie do objaśnień podatkowych z 19 czerwca 2019 r. dotyczących zasad poboru podatku u źródła. [ramka] Podejście look-through jest potwierdzane też w interpretacjach i wyrokach sądów administracyjnych.
Co wynika z przepisów
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT dywidendy wypłacane przez polską spółkę są opodatkowane w Polsce. Podstawowa stawka podatku dla dywidend wynosi 19 proc.
Po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, przy wypłacie dywidendy do podmiotu mającego rezydencję w Wielkiej Brytanii zwolnienie z poboru podatku u źródła na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT stało się niemożliwe ze względu na to, że podmiot otrzymujący dywidendę nie ma rezydencji na obszarze Unii Europejskiej ani w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Zatem warunek wynikający z art. 22 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT nie będzie spełniony.
Jednocześnie w takiej sytuacji nadal możliwe jest korzystanie z preferencji wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Artykuł 10 ust. 2 konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Wielką Brytanią (dalej: konwencja) przewiduje możliwość zastosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku u źródła w przypadku spełnienia odpowiednich warunków.
W celu zastosowania zwolnienia należy spełnić następujące warunki:
- podmiot otrzymujący dywidendę, będący rezydentem Wielkiej Brytanii, jest spółką, a więc na podstawie art. 3 ust. 1 lit. e konwencji jest osobą prawną lub jakimkolwiek podmiotem, który jest traktowany jako osoba prawna dla celów podatkowych w kraju swojej rezydencji;
- podmiot otrzymujący dywidendę jest osobą uprawnioną do dywidend, tzn. jest jej rzeczywistym właścicielem;
- podmiot otrzymujący dywidendę w dniu wypłaty dywidend ma nie mniej niż 10 proc. udziałów (akcji) w kapitale spółki wypłacającej dywidendy;
- podmiot otrzymujący dywidendę posiada lub będzie posiadać te udziały (akcje) przez nieprzerwany 24-miesięczny okres, w którym dokonano wypłaty.
W przypadku gdy co najmniej jeden z powyższych warunków nie będzie spełniony, polska spółka wypłacająca dywidendę może zastosować obniżoną stawkę podatku w wysokości 10 proc. dla płatności na rzecz podmiotu brytyjskiego, jeśli podmiotem otrzymującym dywidendę jest osoba uprawniona do dywidendy, a więc jest rzeczywistym właścicielem otrzymanej dywidendy.
Jak wynika z art. 3 ust. 2 konwencji, jeśli w konwencji brak jest definicji danego wyrażenia, to należy przyjąć znaczenie wynikające z przepisów podatkowego prawa krajowego. Zatem mając na uwadze, że w konwencji brak jest definicji osoby uprawnionej, tj. rzeczywistego właściciela, należy odnieść się do definicji rzeczywistego właściciela zawartej w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, według której rzeczywisty właściciel to podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:
- otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części;
- nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi;
- prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przy ocenie, czy podmiot prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez ten podmiot w zakresie otrzymanej należności (tzw. substancja biznesowa).
Korzystne stanowisko fiskusa
W związku z powyżej opisanymi przepisami konwencji oraz koncepcją look-through pojawia się pytanie, czy możliwe jest zastosowanie tej koncepcji w celu skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła dla dywidendy wypłaconej przez polską spółkę na rzecz swojego udziałowca, który następnie przekazuje płatność do innego brytyjskiego podmiotu będącego rzeczywistym właścicielem płatności.
Korzystne dla podatników stanowisko w tej sprawie potwierdza interpretacja z 14 sierpnia 2023 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.231.2023.1.AK, wydana przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. We wniosku o wydanie tej interpretacji podatnik będący rezydentem Wielkiej Brytanii zwrócił się do polskich organów podatkowych z pytaniem, czy w związku z tym, że bezpośredni udziałowiec polskiej spółki nie będzie rzeczywistym właścicielem dywidendy otrzymanej z Polski, to on – jako rzeczywisty właściciel dywidendy i jednocześnie pośredni udziałowiec polskiego podmiotu – będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend i jednocześnie będzie spełniał warunek posiadania udziałów z art. 10 ust. 2 pkt a konwencji w celu skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła.
W omawianej interpretacji organ zgodził się z podatnikiem i potwierdził, że koncepcja look-through odpowiada sytuacji podatnika, dlatego będzie on podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dochodów uzyskanych z dywidend wypłacanych przez polską spółkę i jednocześnie będzie mógł korzystać ze zwolnienia z art. 10 ust. 2 pkt a konwencji. Zatem powyższa interpretacja potwierdza, że warunek posiadania odpowiedniego kapitału w spółce wypłacającej dywidendę może być spełniony również przez pośredniego udziałowca.
Konsekwencje wydanej interpretacji
Należy zauważyć, że w konwencji brak jest wymogu bezpośredniego posiadania udziałów. Mając na uwadze przepisy różnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z innymi państwami, brak warunku bezpośredniego posiadania udziałów jest raczej rzadkością.
Ponadto umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zazwyczaj przewidują dwie obniżone stawki podatku u źródła – niższą, do której zastosowania co do zasady jest wymagane bezpośrednie posiadanie kapitału w spółce wypłacającej dywidendę, oraz wyższą (jednak niższą niż stawka ustawowa), dla której brak jest takiego wymogu. Wydaje się zatem, że nawet w przypadku gdy do zastosowania niższej stawki z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania brak jest możliwości skorzystania z podejścia look-through ze względu na wymóg bezpośredniego posiadania udziałów, możliwe będzie zastosowanie tej koncepcji do wyższej stawki podatku u źródła. Niemniej jednak w każdym przypadku rekomendujemy szczegółową analizę warunków do zastosowania preferencyjnych stawek podatku u źródła. ©℗
Fragment projektu objaśnień podatkowych z 19 czerwca 2019 r. dotyczących zasad poboru podatku u źródła
Przy ocenie, czy dany podmiot jest przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, należy brać pod uwagę faktyczny przebieg i okoliczności zawarcia oraz realizacji transakcji, a tym samym należy zbadać, kto rzeczywiście posiada uprawnienie do uzyskania należności i czy jej odbiorca nie jest zobowiązany do przekazania tej należności kolejnemu podmiotowi. Jeżeli zachodzi taka sytuacja, tzn. że rzeczywistym właścicielem należności jest ten inny podmiot (co należy wykazać lub zbadać), wówczas do opodatkowania podatkiem u źródła będą miały zastosowanie przepisy UPO [umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – red.] lub przepisy krajowe wdrażające dyrektywy unijne właściwe dla państwa rezydencji tego podmiotu (ang. look-trough approach). ©℗
Podstawa prawna
Podstawa prawna
art. 4a pkt 29, art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 1130)
art. 3, art. 10 ust. 2 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz.U. z 2006 r. nr 250, poz. 1840)