Osoby fizyczne będące właścicielami nieruchomości otrzymują na początku roku decyzję o wysokości podatku od nieruchomości. Można go rozłożyć na cztery raty. Podatek od nieruchomości wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, wynikający z decyzji, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, bowiem ustawodawca nie wyłączył go z tych kosztów.
Warto pamiętać, że w takiej sytuacji stawka oraz kwota podatku na dany rok jest wyższa aniżeli od nieruchomości służących prywatnym celom. Trudności może jednak przysparzać ustalenie prawidłowego momentu ujęcia tego wydatku w księdze podatkowej.
Niektórzy przedsiębiorcy dla bezpieczeństwa uznają go za koszt w chwili faktycznej zapłaty poszczególnej raty podatku, a także w wartości faktycznie zapłaconej.
Ustawodawca dopuszcza dwie metody prowadzenia księgi podatkowej: metodę uproszczoną oraz metodę memoriałową. To, która metoda zostanie wybrana, ma dosyć duże znaczenie przy ustalaniu faktycznego dochodu. Mimo to, w stosunku do podatku od nieruchomości nie ma większego znaczenia, którą z nich podatnik wybrał.
W przypadku metody memoriałowej koszty są rozliczane w podziale na koszty bezpośrednio związane z przychodami danego roku podatkowego oraz koszty pośrednie. Podatek od nieruchomości, który trudno przyporządkować bezpośrednio do konkretnego przychodu, zalicza się do grupy kosztów pośrednich.
Data poniesienia
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że koszty pośrednie odnosi się w ciężar kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Dniem poniesienia kosztów natomiast w przypadku podatników prowadzących księgę przychodów i rozchodów jest co do zasady dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. Regułę tę stosują zarówno podatnicy, którzy prowadzą księgę metodą memoriałową, jak i uproszczoną. W przypadku podatku od nieruchomości dowodem stanowiącym podstawę zaksięgowania kosztu jest wydana przez organ podatkowy decyzja.
Na tej podstawie można przyjąć, że podatek od nieruchomości wynikający z decyzji organu podatkowego wydanej w zakresie określenia jego wymiaru na dany rok, powinien zostać zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie wydania decyzji i to w pełnej wysokości, bez względu na to, czy przedsiębiorca go faktycznie zapłacił. Bez znaczenia pozostają tutaj terminy płatności tego podatku określone w decyzji, a także faktyczna jego zapłata.
Stanowisko fiskusa
Takie stanowisko wynika również z interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 24 kwietnia 2014 r. (nr ITPB1/415-117/ 14/PSZ). Fiskus przypomniał, że zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o PIT koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Takim kosztem jest właśnie podatek od nieruchomości. Za moment poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto go w księdze podatkowej na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo na podstawie innego dowodu w razie braku faktury (rachunku). Dla ustalenia, kiedy zaliczyć kwotę podatku od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotny moment zapłaty. Decyduje moment ujęcia w księgach jako kosztu.
Przypomnijmy jednak, że podstawowym warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów jest jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami. Jeśli więc chcemy odliczyć kwotę podatku od nieruchomości, musi ona być wykorzystywana na potrzeby przedsiębiorstwa.
WAŻNE
Ustawa o PIT nie uzależnia ujęcia danego wydatku w ciężar kosztów od faktycznego poniesienia tego wydatku zapłaty
Podstawa prawna Rozporządzenie ministra finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 152, poz. 1475 ze zm.). Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.).
