Większość przedsiębiorców zamknęła już 2022 r. i obecnie skupia się na przygotowaniu sprawozdania finansowego i deklaracji CIT-8. Jest to ostatni dzwonek na sprawdzenie, czy konieczne są korekty cen stosowanych w całym 2022 r. Przy czym I kw. nowego roku podatkowego to również dobry moment, aby pomyśleć o korekcie cen w bieżącym roku, tak aby bezpiecznie wprowadzić je z uwzględnieniem zagadnień prawno-podatkowych.

Korekty cen wywołują bowiem wiele wątpliwości interpretacyjnych zarówno w zakresie definicji, ich klasyfikacji, jak i poszczególnych warunków dla bezpiecznego rozliczenia podatkowego. W efekcie czytelnicy zadają sobie pytania, takiejak:
• Czy korekta ceny powinna być ujęta w wyniku podatkowym wstecz, czy nabieżąco?
• Jakie warunki należy spełnić, aby korektę ceny można było w ogóle uznać w wynikupodatkowym?
• Czy konieczne będzie wystawieniefaktury?
• Czy VAT od korekty ceny wykazać na bieżąco, czy w korygowanymokresie?
• Czy zmieni się wartość celna importowanychtowarów?
Na pytania odpowiadają dziś eksperci podatkowi prowadzący na Platformie Wiedzy MDDP szkolenie „Korekty podatkowe w VAT, CIT, TP i cłach –wszystko, co trzebawiedzieć”.
O co pytają na szkoleniach

CŁO

PROBLEM Polski importer po zakupie nośników pamięci z USA wynegocjował rabat, który zostanie naliczony na koniec kwartału. Zarówno ustalenia co do rabatu, jak i jego rozliczenie miało miejsce po imporcie towarów i było związane z perspektywą dalszej współpracy, której warunki nadal nie są jeszcze sprecyzowane. Czy taki rabat powoduje konieczność korekty zgłoszenia celnego importowego?
ODPOWIEDŹ Rabat udzielony polskiemu importerowi przez dostawcę z USA po przywozie towarów do UE i po odprawie celnej nie powinien być uwzględniony w wartości celnej. Taki wniosek należy wyciągnąć z przepisów rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.Urz. UE z 2015 r. L 343, s. 558; ost.zm. Dz.Urz. UE z 2022 r. L 309, s. 1). Wskazują one, że w wartości celnej nie uwzględnia się rabatów wynikających ze zmian w umowie, które nastąpiły po przyjęciu zgłoszenia celnego.
W tym przypadku rabat jest udzielony po przyjęciu zgłoszenia celnego, tj. po imporcie, dlatego nie ma potrzeby korygować zgłoszeń celnych towarów kupionych od kontrahenta, który tego rabatu udzielił.
Inną kwestią jest określenie wpływu rabatu na ceny towarów z przyszłych dostaw. Z opisu stanu faktycznego wiemy, że rabat został udzielony z uwagi na perspektywę przyszłej współpracy. Jeżeli współpraca ta miałaby polegać na dostawach towarów importowanych do Unii Europejskiej, należy przeanalizować ustalenia dotyczące rabatów kwartalnych (jeżeli będą cykliczne) i zweryfikować, czy będą one miały wpływ właśnie na przyszłe dostawy. ©℗
Agnieszka Kisielewska,
doradca podatkowy, partner, szef zespołu celno-akcyzowego MDDP

Ceny transferowe

PROBLEM Czy ustalenie ceny w trakcie roku podatkowego niezgodnie z zasadą ceny rynkowej wpływa na możliwość dokonania korekty cen transferowych?
ODPOWIEDŹ Zgodnie z art. 11e ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 185; dalej: ustawa o CIT) podatnik może dokonać kwalifikowanej korekty cen transferowych poprzez zmianę wysokości uzyskanych przychodów lub poniesionych kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są spełnione łącznie:
  • cztery warunki wymienione w przepisie – w przypadku korekty in minus lub
  • dwa warunki – w przypadku korekty in plus.
Warunkiem, który powinien być spełniony w obydwu przypadkach, jest wymóg, aby w transakcjach kontrolowanych, realizowanych przez podatnika w trakcie roku podatkowego, ustalone zostały warunki, które ustaliłyby w analogicznej transakcji podmioty niepowiązane. Celem takiej kwalifikowanej korekty cen transferowych jest urynkowienie transakcji, dla której zostały ustalone warunki rynkowe (przy ocenie ex ante), a które następczo (przy ocenie ex post) stały się nierynkowe.
Oznacza to, że zasady, które dotyczą ujmowania korekt cen transferowych, podatnik może stosować wtedy, gdy warunki w transakcji zostały ustalone zgodnie z zasadą arm’s length (ceny rynkowej) na etapie jej zawierania. Potwierdzeniem dokonania ustaleń, może być np.:
  • umowa z podmiotem powiązanym, która zawiera szczegółowe ustalenia cen transferowych;
  • polityka cen transferowych;
  • analiza porównawcza/analiza zgodności dokonana przed zawarciem transakcji;
  • kalkulacja prezentująca szczegółowe założenia biznesowe przyjęte do kalkulacji cen.
Organy podatkowe mogą szczególnie zainteresować się weryfikacją spełnienia warunku ustalenia rynkowego poziomu cen ex ante – w przypadku dokonania korekt na koniec roku o wysokiej wartości. Jeżeli transakcja przekroczy progi dokumentacyjne, wartość korekty jest raportowana w formularzu TPR, a więc organy mogą zweryfikować jej wysokość w porównaniu do wartości transakcji. Warto więc również w trakcie roku podatkowego sprawdzić, na jakim poziomie kształtuje się cena transferowa, np. ustalony wskaźnik. Jeżeli organ podatkowy podczas przeprowadzonej kontroli uzna, że warunek rynkowości cen ex ante nie został spełniony, zakwestionuje on dokonaną korektę, co będzie miało wpływ na dokonane rozliczenia podatkowe.
Warto przygotować dokument, który potwierdza spełnienie poszczególnych warunków dla uwzględnienia w przychodach/kosztach podatkowych kwalifikowanych korekt cen transferowych, w tym warunku stosowania w trakcie roku podatkowego cen zgodnych z zasadą ceny rynkowej. Aby zabezpieczyć i potwierdzić ustalenia dokonane między podmiotami powiązanymi, warto też udokumentować założenia przyjęte do kalkulacji cen. Pomocne mogą być wszelkie dokonane kalkulacje, wiadomości e-mail czy inne dokumenty prezentujące, na jakich zasadach ustalone zostały ceny. Rekomendowane jest również uzgodnienie, w jaki sposób i w jakich okolicznościach wdrożony zostanie mechanizm korekty cen transferowych. Polecamy uwzględnienie w umowie klauzuli dotyczącej możliwości wstecznego korygowania (dostosowania) ceny, marży, narzutu, wyniku finansowego.
PROBLEM Spółka kapitałowa ABC jest producentem, który sprzedaje towary handlowe (telewizory) na rzecz podmiotu powiązanego. Spółka dokonuje rozliczeń z podmiotem powiązanym według cen z ustalonego między nimi cennika. Ceny zostały skalkulowane z uwzględnieniem prognozowanych kosztów, jakie poniesie spółka kapitałowa ABC, i marży w wysokości 5 proc. Ustalając wysokość marży, spółka ABC nie dokonała oceny jej rynkowego charakteru. Po zakończeniu roku podatkowego spółka przeprowadziła analizę porównawczą, z której wynika, że marże realizowane przez podmioty niepowiązane powinny mieścić się w przedziale rynkowym 7–10 proc. W związku z tym spółka ABC na koniec roku dokonała odpowiedniej korekty, aby osiągnięta marża mieściła się w wyznaczonym przedziale. Czy spółka możne uznać tę korektę za kwalifikowaną korektę cen transferowych?
ODPOWIEDŹ Nie, w analizowanej sytuacji nie został spełniony warunek dotyczący konieczności ustalenia cen na warunkach rynkowych w momencie zawierania transakcji. Spółka powinna dokonać oceny warunków w momencie zawierania transakcji i ustalić marżę na poziomie odzwierciedlającym poziom marż stosowanych przez podmioty niepowiązane.
Korekta, która nie spełnia chociażby jednego z warunków określonych w art. 11e ustawy o CIT, nie może zostać uznana za tę ustawową/kwalifikowaną korektę cen transferowych. Tym samym nie ma możliwości uznania jej za przychód/koszt podatkowy na podstawie przepisów o cenach transferowych.
Spółka ABC mogłaby natomiast dokonać korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o CIT, gdyby:
  • ustaliła w cenniku poziom marży na warunkach rynkowych (na podstawie wyników analizy porównawczej) np. 7 proc.,
  • istotne zmiany na rynku spowodowały brak realizacji marży w przedziale rynkowym na koniec roku. ©℗
Marta Klepacz,
starszy menedżer w zespole cen transferowych MDDP
Fiskus zmienił zdanie w sprawie spółek holdingowych. Zwolnienie z podatku już od 2022 r.
Fiskus zmienił zdanie w sprawie spółek holdingowych. Zwolnienie z podatku już od 2022 r.

Zobacz również

Procedury

PROBLEM Kiedy przepisy przewidują zakaz dokonania korekty deklaracji podatkowej?
ODPOWIEDŹ Możliwość dokonania korekty złożonej wcześniej deklaracji podatkowej jest uprawnieniem każdego podatnika. Oznacza to, że w przypadku popełnienia błędu w deklaracji lub chęci zmiany złożonego uprzednio w deklaracji oświadczenia podatnikowi co do zasady przysługuje możliwość jej zmiany aż do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Należy jednak pamiętać, że przepisy przewidują pewne wyjątki od ww. zasady. Istnieją okresy, w których podatnik ma zablokowaną możliwość dokonania korekty deklaracji podatkowej. Dzieje się tak w przypadku wszczęcia jednej z trzech procedur dotyczących sprawdzenia rozliczeń podatnika:
  • kontroli celno-skarbowej;
  • kontroli podatkowej;
  • postępowania podatkowego. [tabela]
Tabela. Możliwość złożenia korekty deklaracji w przypadku wszczęcia danej procedury
Kontrola celno-skarbowa Kontrola podatkowa Postępowanie podatkowe
14 dni od dnia wszczęcia kontroli celno-skarbowej (po ich uwzględnieniu przez organ kontrola zostaje zakończona). 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli. Po zakończeniu postępowania podatkowego, jeżeli została wydana decyzja określająca zobowiązanie podatkowe, nie jest możliwe złożenie korekty (decyzja zastępuje deklarację podatkową).
14 dni po zakończeniu kontroli celno-skarbowej – w przeciwnym razie kontrola celno-skarbowa przekształca się w postępowanie podatkowe. 14 dni od dnia otrzymania protokołu kontroli. Możliwość dokonania korekty deklaracji tylko w zakresie nieobjętym decyzją.
Brak możliwości skorygowania deklaracji po zakończeniu kontroli celno-skarbowej, a przed wszczęciem postępowania podatkowego. Możliwe jest skorygowanie deklaracji również po zakończeniu kontroli podatkowej, a przed wszczęciem postępowania podatkowego.
W przypadku kontroli celno-skarbowej podatnik może dokonać korekty deklaracji podatkowej w zakresie objętym kontrolą w ciągu 14 dni od dnia wszczęcia kontroli celno-skarbowej. Następnie uprawnienie do dokonania korekty deklaracji jest zawieszane na cały okres trwania kontroli celno-skarbowej. Dopiero po zakończeniu kontroli celno-skarbowej możliwe jest ponowne złożenie deklaracji podatkowej (w ciągu 14 dni od doręczenia wyniku kontroli). Jeśli organ zaakceptuje korektę deklaracji w całości, wówczas kontrolowanemu doręcza się zawiadomienia o uwzględnieniu korekty deklaracji. Co istotne, ponowne skorygowanie deklaracji po zakończeniu kontroli celno-skarbowej w zakresie, w jakim dokonana korekta przewidywałaby cofnięcie ustaleń kontroli celno-skarbowej, nie będzie wywoływało skutków prawnych. Natomiast jeżeli podatnik nie dokona korekty deklaracji lub korekta deklaracji nie zostanie uwzględniona przez organ, wówczas kontrola przekształci się w postępowanie podatkowe. W takim przypadku w okresie od zakończenia kontroli celno-skarbowej do wszczęcia postępowania podatkowego również nie ma możliwości skorygowania deklaracji.
Jeśli chodzi o kontrolę podatkową, to podatnik ma możliwość dokonania korekty deklaracji podatkowej w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli. Przy czym należy pamiętać, że w niektórych sytuacjach (np. gdy wątpliwości budzi zasadność zwrotu VAT) organ podatkowy nie ma obowiązku przesyłać zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli (może od razu przystąpić do kontrolowania). Przy czym wraz z dniem wszczęcia kontroli blokowane jest prawo do korygowania deklaracji. Dopiero po zakończeniu kontroli podatkowej możliwe jest ponowne skorygowanie deklaracji podatkowej. Jeżeli podatnik nie skoryguje deklaracji zgodnie z ustaleniami kontroli, organ w ciągu sześciu miesięcy będzie zobowiązany wszcząć postępowanie podatkowe. Przy czym możliwe jest skorygowanie deklaracji w czasie, w którym już zakończyła się kontrola podatkowa, a jeszcze nie wszczęto postępowania podatkowego.
Wszczęcie postępowania podatkowego również blokuje możliwość dokonania korekty deklaracji podatkowej. Zakaz obowiązuje przez cały okres trwania postępowania podatkowego. W sytuacji, gdy po przeprowadzeniu postępowania zostanie wydana decyzja określająca zobowiązanie podatkowe, nie jest już możliwe skorygowanie deklaracji. W takim przypadku decyzja niejako „zastępuje” deklarację podatkową. Dalsza korekta deklaracji możliwa jest tylko w zakresie nieobjętym decyzją. ©℗
Jakub Warnieło,
doradca podatkowy, menedżer, szef zespołu postępowań podatkowych MDDP

Podatek dochodowy od osób prawnych

PROBLEM W jaki sposób należy rozliczać rabaty pośrednie w CIT?
ODPOWIEDŹ Rabaty nie są zdefiniowane w ustawach podatkowych. W powszechnym rozumieniu rabat jest obniżeniem ceny jakiegoś towaru lub usługi o pewną kwotę. Rabat bezpośredni jest przyznawany bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą a nabywcą – stronami danej umowy. Jeżeli rabat jest udzielany kolejnemu odbiorcy towaru w łańcuchu dostaw, mamy do czynienia z rabatem pośrednim. Przykładowo, jeżeli w łańcuchu dostaw występuje producent wyrobów (materiałów budowlanych), który sprzedaje je do dystrybutorów (bezpośrednich nabywców) jako towar handlowy, a dystrybutorzy sprzedają te towary do sklepów budowlanych, zniżki/upusty udzielone przez producenta sklepom budowlanym będą stanowiły rabaty pośrednie. Umowy, na podstawie których udzielane są rabaty pośrednie, zawiera się najczęściej pod warunkiem osiągnięcia określonej wysokości obrotu z tytułu sprzedaży danych towarów. Rabaty te mają na celu m.in. dotarcie do jak największej liczby klientów i tym samym intensyfikację sprzedaży.
W interpretacjach podatkowych wydawanych w latach 2016–2018 organy podatkowe stały na stanowisku, że otrzymanie rabatu pośredniego skutkuje powstaniem przychodu po stronie podmiotu otrzymującego. W uzasadnieniu powoływały się na art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, który wskazuje, że za przychody uznaje się przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Organy argumentowały, że rabaty pośrednie nie mieszczą się w definicji bonifikat i skont, ponieważ nie są związane z żadną konkretną dostawą, lecz są uzależnione od określonego wolumenu zakupów. W związku z tym stanowią nagrodę za dokonanie określonej ilości zakupów i dlatego powinny stanowić przychód rozpoznawany w momencie wpływu środków pieniężnych na rachunek bankowy podmiotu otrzymującego rabat pośredni (np. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 maja 2018 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.187.2018.1.GF, czy interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 grudnia 2016 r., nr 1462-IPPB5.4510.946.2016.2.BC).
W ostatnich latach podejście organów podatkowych do rozliczania rabatów pośrednich uległo zmianie. Aktualnie dominuje stanowisko, zgodnie z którym w przypadku otrzymania rabatu pośredniego należy dokonać pomniejszenia (korekty) kosztów uzyskania przychodów. Jedynie w przypadku, gdy podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów jest niższa niż kwota zmniejszenia, w ww. okresie rozliczeniowym ma on obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.
Z perspektywy podmiotu udzielającego rabatu pośredniego czynność ta nie będzie stanowiła dla niego kosztu podatkowego. Rabat pośredni powinien zostać rozliczony poprzez zmniejszenie (korektę) przychodów podatkowych. Jeżeli w okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.
Przykładem ostatnio wydanych interpretacji indywidualnych w zakresie rozliczania rabatów pośrednich są interpretacje dyrektora KIS z 23 marca 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.627.2021.2.AT, oraz z 19 stycznia 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.541.2021.2.BS.
W związku z tym, że otrzymanie rabatu pośredniego nie jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. w okresie, w którym został wystawiony dokument potwierdzający przyczyny korekty/nota korygująca (w przypadku korekty przychodu) lub w okresie, w którym został otrzymany dokument potwierdzający przyczyny korekty/nota księgowa (w przypadku korekty kosztu).
Zmiana podejścia organów podatkowych powoduje, że rabaty pośrednie powinny być traktowane obecnie jako obniżenie ceny zakupu, a nie jako rodzaj nagrody niezwiązanej z ceną za zrealizowanie określonego warunku wynikającego z umowy. Taka interpretacja oznacza, że otrzymanie rabatu pośredniego powoduje faktyczne obniżenie kosztu nabycia, a w przypadku jego udzielenia – faktyczne zmniejszenie przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży. W praktyce stosowania prawa podatkowego zmiana podejścia organów podatkowych pomimo braku zmiany przepisów w tym zakresie wprowadza brak pewności co prawidłowości dokonywanych rozliczeń, w szczególności w odniesieniu do przyjętego w poprzednich latach sposobu rozliczenia rabatów pośrednich. ©℗
Katarzyna Kozakowska,
doradca podatkowy, starszy menedżer w zespole podatków dochodowych MDDP

Podatek od towarów i usług

PROBLEM Czy zbiorcze faktury korygujące zawsze ułatwiają rozliczenia w zakresie VAT?
ODPOWIEDŹ Dla większości podatników rozliczanie faktur korygujących sprzedaż wiąże się z przechodzeniem przez pewien proces, który w niektórych przypadkach potrafi być długotrwały i wymaga analizy wielu szczegółów transakcji. Dla przykładu można wymienić ustalanie momentu „uzgodnienia” i „spełnienia” warunków korekty zmniejszającej sprzedaż. Dla niektórych podatników, szczególnie tych, którzy dokonują wielu podobnych transakcji z niezbyt licznym gronem odbiorców, rozwiązaniem upraszczającym rozliczenia może być wykorzystanie zbiorczych faktur korygujących.
Choć przepisy ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931; ost.zm. Dz.U. z 2022 r. poz. 2707; dalej: ustawa o VAT) nie regulują wprost wszystkich rodzajów zbiorczych faktur korygujących, to w praktyce stosowane są dwa ich rodzaje. Pierwszy to „zwykłe” zbiorcze faktury korygujące, które powinny zawierać wszystkie elementy wymagane dla faktur korygujących w swojej treści lub załączniku. Elementy wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy o VAT to: numer kolejny oraz data jej wystawienia, nazwa (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą, kwota korekty podstawy opodatkowania lub kwota korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej, dane o fakturze pierwotnej (data wystawienia, numer, strony transakcji).
Natomiast drugim rodzajem są uproszczone zbiorcze faktury korygujące – uregulowane w art. 106j ust. 3 ustawy o VAT – wystawiane w razie udzielenia opustu lub obniżki ceny w transakcjach na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie. W takim dokumencie należy dodatkowo podać okres, ale nie ma obowiązku wskazania nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą – w przypadku gdy korekta dotyczy wszystkich dostaw towarów i świadczonych usług. Ze względu jednak na dodatkowe wymogi (objęcie wszystkich transakcji z jednym kontrahentem z jednego okresu rozliczeniowego) w praktyce są bardzo rzadko stosowane.
Możliwość wystawiania „zwykłych” zbiorczych faktur korygujących potwierdzają organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej dyrektora KIS z 9 listopada 2021 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.420.2021.1.SST wskazano, że: „Przepisy nie ograniczają możliwości wystawiania faktur zbiorczych jedynie do przypadków, kiedy zmiana ceny (jej zmniejszenie) dotyczy wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie. Jednak tylko w takiej sytuacji faktura korygująca nie musi zawierać wszystkich informacji o fakturze pierwotnej. W pozostałych przypadkach również można wystawiać zbiorcze korekty, ale te muszą zawierać wszystkie elementy wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy”.
Choć omawiany rodzaj zbiorczych faktur korygujących wymaga podania danych faktur korygowanych i co do ich zakresu nie różni się od „typowych” faktur korygujących, to jednak ma istotną zaletę, jaką jest ograniczenie liczby dokumentów do wystawienia. Brak jest bowiem ograniczeń prawnych co do tego, do ilu pierwotnych transakcji i faktur ma się odnosić. Istnieje również możliwość, aby sama faktura korygująca przedstawiała wyłącznie zbiorczą wartość korekty, a pozostałe dane były zawarte w załączniku. Wówczas załącznik zawierałby rozbicie wyniku korekty na poszczególne faktury pierwotne i wskazywał również ich numery. U niektórych podatników tego rodzaju rozwiązania mogą znacząco uprościć korygowanie sprzedaży.
Podczas korzystania ze zbiorczych faktur korygujących należy pamiętać o ustaleniu właściwego momentu ich ujęcia dla potrzeb VAT. W szczególności w przypadku zbiorczych faktur korygujących in minus zastosowanie znajdą wymogi w zakresie ustalania momentu „uzgodnienia” i „spełnienia” warunków korekty przewidziane w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT. Również nabywca powinien ustalać, kiedy nastąpią te dwa zdarzenia (art. 86 ust. 19a ustawy o VAT). Z kolei w odniesieniu do zbiorczych faktur korygujących in plus ich ujęcia dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania (art. 29a ust. 17 ustawy o VAT).
Zbiorcze faktury korygujące pozwalają na stosowanie przyjętego w praktyce uproszczenia w odniesieniu do stosowanego kursu waluty obcej. Interpretacje organów podatkowych pozwalają na stosowanie do przeliczenia kwot określonych w walucie obcej jednego kursu waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia zbiorczej faktury korygującej zamiast kursów historycznych. Możliwość zastosowania takiego kursu w stosunku do zbiorczej faktury korygującej wystawionej z tytułu udzielenia skonta została potwierdzona np. w interpretacji indywidualnej dyrektora KIS z 30 listopada 2018 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.624.2018.3.PR. Projekt ustawy SLIM VAT 3 zakłada dodanie takiej regulacji do ustawy o VAT w zakresie faktur korygujących zbiorczych uproszczonych.
Należy jednak mieć na uwadze, że w przypadku faktur korygujących in plus – również zbiorczych – wystawianych ze względu na przyczynę pierwotną w ocenie organów podatkowych należy stosować kurs zastosowany wobec faktury pierwotnej. Stanowisko takie zostało przedstawione np. w interpretacji indywidualnej dyrektora KIS z 12 lutego 2021 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.481.2020.1.RD.
Pomimo licznych zalet należy więc zawsze przeanalizować zasadność zastosowania i sposób rozliczenia zbiorczych faktur korygujących, aby zweryfikować, czy rozwiązanie to przyniesie podatnikowi wymierne korzyści. ©℗
Marek Przybylski, doradca podatkowy, radca prawny, menedżer w zespole VAT MDDP