Zagraniczny pracownik ma przychód, gdy polska spółka pokryje za niego koszty legalizacji pobytu i pracy w Polsce – stwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Spytała o to spółka, która zatrudnia pracowników głównie spoza Unii Europejskiej. Uzyskuje dla nich zezwolenia na pracę oraz pokrywa koszty pozostałych procedur imigracyjnych, w tym zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji. W związku z tym uiszcza m.in. opłaty za wydanie wizy, opłaty skarbowe za pełnomocnictwa, pokrywa koszty tłumaczy przysięgłych, płaci za usługi pośrednika, który pomaga jej w wypełnianiu procedur.
Spółka chciała się upewnić, że pracownicy nie mają z tytułu tych świadczeń, za które nie płacą, przychodu podlegającego opodatkowaniu. Doszła do takiego wniosku po przeanalizowaniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) . Trybunał wskazał w nim trzy warunki, które muszą być spełnione łącznie, aby nieodpłatne świadczenia były przychodem pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT: muszą one zostać spełnione za zgodą pracownika, w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przynieść mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Spółka przekonywała, że w jej przypadku kryteria te nie są spełnione, bo to ona jako pracodawca ponosi korzyść z wypełnienia procedur i legalizacji pobytu pracowników.
Nie zgodził się z nią dyrektor KIS. Stwierdził, że jeśli przepisy prawa pracy nie nakładają na pracodawcę obowiązku pokrycia kosztów legalizacji pracy (a tak wynikało z wniosku o interpretację), to należy rozważyć powstanie nieodpłatnego przychodu.
Fiskus wskazał, że obowiązki podmiotu zatrudniającego obcokrajowców reguluje ustawa o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2021 r. poz. 1745 ze zm.). Z jej art. 2 wynika, że podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi jest obowiązany zażądać przedstawienia przed rozpoczęciem pracy ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Polski. Z ustawy nie wynika jednak, że podmiot ten musi ponieść koszty legalizacji pobytu cudzoziemca.
Dyrektor KIS nie zgodził się też ze spółką, że poniesienie przez nią kosztów procedur i legalizacji leży w jej interesie. Stwierdził, że spółka ponosi je w interesie pracowników, bo pozwala im to uniknąć wydatków. Cudzoziemcy zyskują więc wymierną korzyść finansową (oszczędność). Nie można zatem stwierdzić, że tylko spółka jako pracodawca ma interes w tym, aby te świadczenia oferować kosztem swojego majątku – stwierdził dyrektor KIS.
Uznał więc, że spółka jako płatnik musi uwzględnić te świadczenia jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o PIT. ©℗
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 18 stycznia 2023 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.886.2022.1.MKA
