Przedsiębiorca, który nabywa pojedyncze komponenty rusztowań budowlanych o wartości poniżej 10 tys. zł, a następnie wydzierżawia je kontrahentom, którzy w zależności od własnych potrzeb składają kompletną konstrukcję, nie musi dokonywać odpisów amortyzacyjnych – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi.
Sąd wyjaśnił, że związane z tym wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Limit 10 tys. zł wynika z art. 16d ustawy o CIT i określa wartość środków trwałych, poniżej której nie trzeba dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Spółka podkreślała we wniosku o interpretację, że elementy rusztowań, które kupuje, nie są warte więcej. Nie spełniają też definicji środków trwałych z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, bo nie są kompletne ani zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania. Nie mogą też być samodzielnie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki, które spółka poniosła na ich zakup, powinna więc każdorazowo zaliczać do kosztów podatkowych w dniu ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Są one bowiem kosztami pośrednio związanymi z przychodem.
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który przypomniał, że z elementów kupowanych przez spółkę składane są kompletne rusztowania. Jeśli wartość takiego kompletu złożonego na potrzeby konkretnej budowy przekroczy 10 tys. zł, będzie on środkiem trwałym, od którego wartości początkowej należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Jedynie gdy wartość kompletu jest niższa niż 10 tys. zł, spółka może zaliczyć wydatki do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia – stwierdził dyrektor KIS.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi skrytykował dyrektora KIS za niedopuszczalną modyfikację przedstawionego mu stanu faktycznego. Spółka pytała bowiem o zaliczenie wydatków poniesionych na zakup poszczególnych elementów rusztowań, a nie o ich gotowe komplety. WSA przywołał na poparcie swojego stanowiska wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 sierpnia 2019 r. (sygn. akt II FSK 3128/17), zgodnie z którym „nieprawidłowe jest odwołanie się organu interpretacyjnego do wartości danego rusztowania lub szalunku skompletowanego na potrzeby konkretnej budowy, ponieważ odbiega to od istoty zagadnienia interpretacyjnego…”. Sąd kasacyjny stwierdził wtedy, że ocena, czy wartość kompletnego rusztowania przekracza 10 tys. zł, nie ma znaczenia, bo „traktowanie takiego kompletu jako składnika majątku wprowadzonego do ewidencji środków trwałych z chwilą oddania go po raz pierwszy do używania pomija, że niektóre z elementów składających się na taki komplet mogły już wcześniej stanowić składniki innego kompletu oraz mogą stanowić składniki podobnego kompletu w przyszłości”.
WSA w pełni zgodził się z wykładnią sądu kasacyjnego i podsumował, że spółka ma prawo zaliczyć wydatki na elementy rusztowań do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.
Wyrok nie jest prawomocny.
orzecznictwo
Wyrok WSA w Łodzi z 6 września 2022 r. sygn. akt I SA/Łd 458/22 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia
