TEZA: Od 1 stycznia 2015 r. zbycie składnika majątku niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych jest przychodem z działalności gospodarczej.
Nr IBPBI/1/415-1413/14/KB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA DYREKTORA IZBY SKARBOWEJ
z 19 lutego 2015 r.
PROBLEM
Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą, w której wykorzystuje składniki majątkowe będące środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji. Jednak niektórych z nich podatniczka dotychczas nie wprowadzała do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, rezygnując tym samym dobrowolnie z odpisów amortyzacyjnych. Traktowała więc te środki jako składniki majątku prywatnego (a nie firmowego), pomimo że faktycznie wykorzystywała je do działalności gospodarczej. Obecnie podatniczka rozważa, ze względu na zmianę przepisów i związane z nią wątpliwości interpretacyjne, czy składników majątkowych dotychczas niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych, a nabytych przed 1 stycznia 2015 r., do tej ewidencji nie wprowadzić.
Czy przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej: ustawa o PIT) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. ma zastosowanie jedynie do środków trwałych nabytych i wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej od daty wejścia w życie nowego brzmienia zmienionego przepisu, (czyli od 1 stycznia 2015 r., bez względu na to, czy podatnik wprowadził je do ewidencji działalności gospodarczej), czy też dotyczy wszystkich środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika przed 1 stycznia 2015 r. i później, a więc również tych, które nabył przed datą zmiany przepisu, ale których nie wprowadził do ewidencji środków trwałych do 31 grudnia 2014 r.?
ODPOWIEDŹ IZBY
Dyrektor wyjaśnił, że zmiana spornego przepisu – art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT – wynikała z przyjętej przez sądy administracyjne linii orzeczniczej, którą potwierdziła ostatecznie uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. (sygn. akt II FPS 8/13). Zdaniem NSA art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r. obejmował swoim zakresem przychód z odpłatnego zbycia wyłącznie tych środków trwałych, które podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a nie wszystkich składników majątku, które stanowiły środki trwałe. A zatem jeśli podatnik nie ujął składników majątku spełniających ustawową definicję środków trwałych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to przychodu ze sprzedaży nie zaliczał do przychodu z działalności gospodarczej, mimo że zbywał składniki majątku w rzeczywistości służące tej działalności, a nie celom prywatnym podatnika. Nowelizacją ustawy z 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o CIT, PIT oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1326) ustawodawca postanowił doprecyzować brzmienie spornego przepisu i objąć jego zakresem skutki podatkowe odpłatnego zbycia wszystkich składników majątku spełniających ustawowe kryteria uznania je za środki trwałe, bez względu na to, czy podatnik wpisał je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, czy też nie.
Dyrektor izby wskazał następnie, że o tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o PIT, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej. Z przepisów tych wynika, że ustawa o PIT nie uzależnia możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).
Nowelizacja ustawy o PIT, z pewnymi wyjątkami, weszła w życie 1 stycznia 2015 r. Wyjątki nie obejmują zmian w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Oznacza to, że przepis w nowym brzmieniu znajduje zastosowanie do wszelkich zdarzeń objętych jego zakresem, które nastąpią od 1 stycznia 2015 r., tj. do wszystkich przychodów uzyskanych ze zbycia środków trwałych po 31 grudnia 2014 r.
Odnosząc te regulacje do przypadku podatniczki, dyrektor wskazał, że jeśli podatniczka po 31 grudnia 2014 r. dokona odpłatnego zbycia składnika majątku, który spełnia kryteria środka trwałego podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to do przychodu uzyskanego z tego tytułu znajdzie zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. niezależnie od tego, od kiedy podatniczka wykorzystuje ten składnik majątku w działalności gospodarczej, kiedy go nabyła oraz czy wprowadziła go do ewidencji.
Art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o PIT dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia wymienionego w tym przepisie składnika majątku, a zatem to moment uzyskania tego przychodu decyduje o tym, które brzmienie przepisu – obowiązujące przed 1 stycznia 2015 r. czy po tej dacie - znajdzie zastosowanie. Jeśli zbycie nastąpi po 31 grudnia 2014 r. i podatniczka uzyska przychód ze zbycia składnika majątku, to przychód ten będzie podlegał regulacjom obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.