Badanie statusu rzeczywistego odbiorcy dywidendy, w celu zastosowania zwolnienia na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, jest od dłuższego czasu kością niezgody między podatnikami a organami podatkowymi. Interpretacja dyrektora KIS daje nadzieję na złagodzenie stanowiska przynajmniej w jednej kwestii.
Fiskus od lat broni stanowiska, że wypłacający dywidendę musi, jako płatnik podatku u źródła, przeprowadzić za każdym razem pełną weryfikację warunków pozwalających na skorzystanie ze zwolnienia, dochowując przy tym należytej staranności. Jego zdaniem należy przez to rozumieć także sprawdzenie statusu rzeczywistego właściciela w stosunku do odbiorcy dywidendy.
Obowiązek ten ma ciążyć na płatniku bez względu na kwotę płatności. Jeżeli okazałoby się, że odbiorca dywidendy nie jest jej rzeczywistym właścicielem, to płatnik nie ma prawa do zastosowania zwolnienia z opodatkowania wypłacanej dywidendy na gruncie ustawy o CIT.
Z takim stanowiskiem nie zgodził się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 kwietnia 2021 r. (sygn. akt II FSK 240/21). Orzekł, że płatnik nie musi badać statusu rzeczywistego właściciela w celu ustalenia prawa do zwolnienia dywidendy z podatku u źródła.
Sąd wyjaśnił, że warunek, by odbiorca należności był jej rzeczywistym właścicielem, został zawarty wprost w art. 21 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, który dotyczy zwolnienia z podatku u źródła odsetek i należności licencyjnych. Nie ma go natomiast w art. 22 ust. 4 ustawy o CIT dotyczącym zwolnienia z podatku u źródła dywidend.
Wywodzenie takiego warunku przez organy podatkowe stanowi – jak stwierdził NSA – „niedopuszczalne wyjście poza granice językowej wykładni tych przepisów.”
W interpretacji indywidualnej z 14 czerwca br. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.128.2022.2.AR) dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej ponownie wskazał na obowiązek badania statusu rzeczywistego właściciela odbiorcy dywidendy – w celu zastosowania ustawowego zwolnienia z podatku u źródła.
Mimo to ta interpretacja stanowi pewnego rodzaju złagodzenie stanowiska fiskusa. Dyrektor KIS potwierdził bowiem możliwość zastosowania zwolnienia z podatku u źródła dywidendy wypłacanej podmiotowi, który nie jest jej rzeczywistym właścicielem, a występuje w charakterze pośrednika (rzeczywistym właścicielem jest udziałowiec, który nie jest bezpośrednim odbiorcą dywidendy).
Dotychczas potwierdzał to względem takich płatności jak odsetki, należności licencyjne czy usługi.
Należy podkreślić, że koncepcja ta (ang. look-through approach) nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w krajowych przepisach podatkowych.
Dyrektor KIS podtrzymuje natomiast zdanie, że w celu zastosowania zwolnienia płatnik musi spełnić wszystkie warunki wynikające z art. 22 ust. 4–6 i art. 22c ustawy o CIT. Fiskus żąda więc badania statusu rzeczywistego beneficjenta dywidendy, mimo że obowiązek ten nie wynika z przepisu. ©℗