Chodziło o spółkę zarządzającą centrami handlowymi. Spółka wynajmuje powierzchnię handlową, a zarazem podejmuje różnego rodzaju działania reklamowe i promocyjne, takie jak: konkursy i loterie promocyjne, imprezy sportowe. Zasadniczym ich celem jest zwiększenie sprzedaży w sklepach na terenie centrum.
Za te działania spółka pobiera od najemców, w ramach czynszu za najem, opłatę promocyjną. Organizację działań promocyjnych zleca swojemu podmiotowi powiązanemu, wyspecjalizowanemu w świadczeniu usług reklamowych i promocyjnych.
Spór dotyczył stanu prawnego sprzed 2022 r. i sprowadzał się do tego, czy spółka mogła w całości odliczyć od przychodu wydatki na te usługi (reklamowe i promocyjne). Przed 2022 r. obowiązywał art. 15e ustawy o CIT, który nakazywał wyłączenie z kosztów wydatków na usługi niematerialne (m.in. reklamowe) od podmiotów powiązanych w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekroczyły 5 proc. EBITDA. Ograniczenie to nie miało zastosowania do kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru, lub świadczeniem usługi (art. 15e ust. 11 pkt 1).
Spółka uważała, że nabywane przez nią usługi reklamowo-promocyjne są bezpośrednio związane ze świadczeniem przez nią usług na rzecz najemców. Dlatego, mimo że kupuje je ona od podmiotu powiązanego, to nie musi wyłączać ich z podatkowych kosztów.
Jaki VAT i CIT przy nabyciu usługi reklamowej od francuskiej firmy
Jaki VAT i CIT przy nabyciu usługi reklamowej od francuskiej firmy

Zobacz również
Nie zgodził się z nią dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że wydatki spółki na usługi promocyjno-reklamowe nie wpływają na finalną cenę świadczonej przez nią usługi najmu, nie są elementem kalkulacji tej ceny. Spółka musi więc stosować art. 15e ust. 1 ustawy o CIT – uznał.
Tego samego zdania był WSA w Warszawie. Wyjaśnił, że o bezpośrednim związku kosztu ze świadczeniem usługi można mówić jedynie w sytuacji, gdy koszt ten wprost oraz w dostrzegalny, możliwy do precyzyjnego określenia sposób przekłada się na cenę usługi. W tym wypadku tak nie jest, bo usługi reklamowe mają jedynie zachęcać potencjalnych najemców do przystąpienia do współpracy ze spółką w zakresie jej podstawowej działalności, czyli najmu powierzchni komercyjnych.
Tak samo orzekł NSA. – O bezpośrednim związku można by mówić, gdyby reklama miała zachęcać do najmu lokali w centrum – wyjaśnił sędzia Stefan Babiarz.
W tym wypadku natomiast – jak dodał sędzia – reklama jest nakierowana na produkty oferowane przez najemców. ©℗
Nie ma jednego wyłączenia, są za to inne
Przypomnijmy, że choć od 1 stycznia 2022 r. uchylony został art. 15e ustawy o CIT, to odniesienie do wydatków, które były objęte tym przepisem, jest teraz w nowych przepisach o:
• minimalnym podatku dochodowym (art. 24ca ustawy o CIT),
• przerzuconych dochodach (art. 24aa ustawy o CIT), oraz
• ukrytej dywidendzie (art. 16 ust. 1 pkt 15b oraz art. 16 ust. 1d i 1e ustawy o CIT) – te przepisy zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2023 r.

orzecznictwo

Wyrok NSA z 7 czerwca 2022 r., sygn. akt II FSK 2724/19 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia