Kolejny sąd potwierdził, że podatnik może obniżać stawki amortyzacyjne nie tylko na przyszłość, lecz także za lata ubiegłe, byle tylko nie przedawniło się samo zobowiązanie podatkowe.

W lutym br. orzekł tak Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt II FSK 1413/19), ale w najnowszej sprawie WSA w Gdańsku nie widział konieczności odwołania się do tamtego wyroku, by orzec równie korzystnie dla podatnika.
Stwierdził, że art. 16i ust. 5 ustawy o CIT (analogicznie art. 22i ust. 5 ustawy o PIT) jest nieprecyzyjny i wobec tego należy kierować się jego gramatyczną wykładnią. Przypomnijmy, że przepis ten brzmi: „zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”.
Obniżanie amortyzacji, także wstecz, to nie optymalizacja [WYWIAD]
Obniżanie amortyzacji, także wstecz, to nie optymalizacja [WYWIAD]

Zobacz również
Spory z fiskusem dotyczą drugiej części tego zdania. Organy podatkowe od dawna stoją na stanowisku, że „następny rok podatkowy”, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od momentu podjęcia przez podatnika decyzji o obniżce stawki amortyzacyjnej. To miałoby prowadzić do wniosku, że stawkę amortyzacyjną można zmieniać tylko na przyszłość.
Gdański sąd zakwestionował taką wykładnię. Stwierdził, że z brzmienia art. 16i ust. 5 wynika co innego. Przepis ten posługuje się konstrukcją językową „zmiany (...) dokonuje się począwszy od (...) albo od (...)”, co wyraźnie wskazuje na punkt w czasie, od którego można dokonać zmiany stawek – stwierdził WSA.
Uznał więc, że podatnicy mogą obniżyć stawki „zaczynając od miesiąca (rozliczenia za ten miesiąc) – rozumianego jako punkt w czasie – w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ich ewidencji lub od pierwszego miesiąca któregokolwiek z następnych lat podatkowych”. Słowem, brzmienie przepisu pozwala na zmianę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu zarówno do przyszłych, jak i do przeszłych rozliczeń podatkowych.
Potwierdzeniem tego ma być także – według sądu – brzmienie art. 81 par. 1 ordynacji podatkowej. Przepis ten mówi, że „jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy, inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację”.
Zdaniem sądu zmiana stawek amortyzacyjnych za okresy wcześniejsze oznacza de facto korektę deklaracji podatkowych. Mają więc do niej zastosowanie regulacje ordynacji podatkowej. Gdyby miało być inaczej, to potrzebny byłby precyzyjny i wyraźnie uregulowany w ustawie podatkowej wyjątek – stwierdził WSA.
Możliwość wstecznego korygowania stawek amortyzacyjnych potwierdził również NSA we wspomnianym wyroku z 3 lutego 2022 r. (sygn. akt II FSK 1413/19). Gdański sąd nie powołał się jednak na to orzeczenie, lecz na wcześniejsze wyroki sądów wojewódzkich: z 25 marca 2021 r. (sygn. akt I SA/Go 32/21, nieprawomocny) i z 11 grudnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Wa 566/18, prawomocny).
Wyrok gdańskiego WSA jest nieprawomocny.

orzecznictwo

Wyrok WSA w Gdańsku z 16 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 1187/21 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia