Spółka, która wynajmuje samochody osobowe o wartości powyżej 150 tys. zł, a następnie odpłatnie udostępnia je innym podmiotom, nie może odliczać od przychodu pełnych wydatków związanych z najmem tych pojazdów – orzekł WSA w Warszawie.

Chodziło o spółkę zajmującą się świadczeniem usług w zakresie assistance i likwidacji szkód. W ramach prowadzonej działalności spółka zawiera umowy z firmami branży motoryzacyjnej (partnerami), w których zobowiązuje się do podstawienia w wyznaczonym miejscu samochodu osobowego zastępczego na każdorazowe zlecenie (zgłoszenie) partnera.
Partnerzy z kolei udostępniają te pojazdy osobom trzecim (swoim klientom) na czas likwidacji szkód.
Spółka uważała, że może odliczać od przychodu pełne wydatki związane z najmem samochodów osobowych udostępnianych odpłatnie partnerom – również te dotyczące pojazdów o wartości powyżej 150 tys. zł. Słowem, nie musi stosować ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT – twierdziła.
Od 2019 r. przepis ten wyłącza z kosztów uzyskania przychodów opłaty wynikające z umowy leasingu, najmu lub dzierżawy samochodu osobowego, które proporcjonalnie odpowiadają wartości pojazdu przekraczającej 150 tys. zł.
Spółka argumentowała, że ograniczenie to dotyczy firm, które faktycznie używają samochodów osobowych, a nie takich jak ona – które udostępniają je innym podmiotom.
Powołała się na wyrok WSA w Warszawie z 20 sierpnia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 2087/19), w którym sąd orzekł, że spółka, która bierze auta osobowe w leasing i refakturuje ten koszt na swoje spółki zależne, może odliczać od przychodu pełne wydatki związane z leasingiem. Natomiast ograniczenia musi stosować ten, kto faktycznie korzysta z pojazdu. Pisaliśmy o tym w artykule „Refakturowanie leasingu samochodów bez ograniczenia kosztów” (DGP nr 165/2020).
Podatek od nieruchomości: NSA doprecyzował wyrok Trybunału Konstytucyjnego
Podatek od nieruchomości: NSA doprecyzował wyrok Trybunału Konstytucyjnego

Zobacz również
Innego zdania był jednak dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Stwierdził, że ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT odnosi się wprost do podmiotów, które podnoszą opłaty wynikające z umów najmu samochodów osobowych. A nie było wątpliwości, że w tej sprawie podmiotem ponoszącym opłaty wynikające z umów najmu samochodów osobowych jest spółka.
W ocenie organu bez znaczenia jest to, że pojazdy są w dalszej kolejności oddawane przez spółkę do odpłatnego używania innym podmiotom. Późniejsze oddawanie samochodów do odpłatnego używania podmiotom trzecim jest odrębną czynnością, dla której należy wywodzić odrębne skutki podatkowe – stwierdził dyrektor KIS (interpretacja o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.290.2020.1.AG).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zgodził się z tą interpretacją. Zwrócił uwagę na to, że wynajmowane samochody są faktycznie w dyspozycji spółki. Są każdorazowo udostępniane na wezwanie partnera, a przez pozostały czas czekają na kolejne zlecenia.
Ponadto – jak zauważył sąd – spółka uiszcza opłaty z tytułu umów najmu samochodów, a to właśnie ich dotyczy art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT.
– Przepis ten ma więc zastosowanie w zakresie działalności spółki – podkreśliła sędzia Matylda Arnold-Rogiewicz.©℗

orzecznictwo

Wyrok WSA w Warszawie z 30 listopada 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 565/21 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia