Sprzedawca powinien podwyższyć podstawę opodatkowania VAT o wartość niezwróconego opakowania, jeżeli klient nie zwróci go w ciągu 60 dni. Gdy nabywca odda je później, to podwyższoną podstawę opodatkowania będzie można odpowiednio obniżyć – wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.
Spytała o to spółka, która za wydanie każdego opakowania zwrotnego zamierzała pobierać od klientów kaucję. Sądziła, że nie musi powiększać podstawy opodatkowania, jeśli klient nie zwróci jej opakowania. Na wypadek jednak, gdyby jej stanowisko okazało się nieprawidłowe, spółka spytała, czy gdyby umówiła się z klientem na konkretny termin zwrotu opakowania (np. do 12 miesięcy lub pięć lat), to powinna podwyższyć podstawę opodatkowania sprzedanego towaru dopiero po bezskutecznym jego upływie.
Spytała też o inny wariant – czy mogłaby podwyższyć podstawę opodatkowania w deklaracji składanej po upływie dwóch miesięcy kalendarzowych od transakcji. Wyjaśniła, że w tym celu na koniec danego miesiąca (np. października) ustalałaby liczbę niezwróconych opakowań jako różnicę między liczbą opakowań wydanych w dwóch minionych miesiącach (we wrześniu i w październiku) a liczbą opakowań zwróconych w tym samym czasie. O tę różnicę zwiększałaby lub zmniejszała (gdy różnica byłaby ujemna) podstawę opodatkowania VAT w deklaracji za październik.
Spółka była też zdania, że ani zwiększenia podstawy opodatkowania, ani jej zmniejszenia nie powinna dokumentować fakturą czy paragonem. W praktyce mogłaby jedynie wystawić dokument wewnętrzny, przy czym – jak sądziła – nie byłby to jej obowiązek, a jedynie prawo.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej był innego zdania. Wyjaśnił, że to, o co pyta spółka, reguluje art. 29a ust. 12 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku niezwrócenia przez nabywcę opakowania zwrotnego, podstawę opodatkowania podwyższa się o wartość tego opakowania:
1) w dniu następującym po dniu, w którym umowa przewidywała zwrot opakowania – jeżeli tego opakowania nie zwrócono w terminie określonym w umowie;
2) 60. dnia od dnia wydania opakowania – jeżeli w umowie nie określono terminu zwrotu tego opakowania.
W tym wypadku jednak – jak stwierdził dyrektor KIS – punkt 1 nie ma zastosowania, bo nie jest zawierana jakakolwiek umowa przewidująca zwrot opakowania w określonym terminie. Dyrektor przyznał, że zasadniczo obowiązuje swoboda zawierania umów, ale w tym wypadku – jak wyjaśnił – to sprzedawca „zobowiązuje się do przyjęcia opakowania zwrotnego, gdy nabywca go przyniesie, a nie nabywca zobowiązuje się do zwrotu opakowania w określonym terminie”.
Zdaniem dyrektora KIS nie zmieni tego określenie przez sprzedawcę terminu zwrotu opakowania w ogólnodostępnej informacji znajdującej się w sklepie czy zawarcie podobnej informacji w części niefiskalnej paragonu.
Dlatego – zdaniem organu – sprzedawca powinien powiększyć podstawę opodatkowania po upływie 60 dni od wydania opakowania, zgodnie z art. 29a ust. 12 pkt 2 ustawy o VAT. Potem można będzie ją pomniejszyć o wartość opakowania zwróconego po terminie wskazanym w art. 29a ust. 12 pkt 2 ustawy – dodał dyrektor KIS.
Wyjaśnił, że spółka miałaby do tego prawo w rozliczeniu za okres, gdy nabywca zwrócił opakowanie.
Z interpretacji wynika także, że przy takim podwyższaniu i obniżaniu podstawy opodatkowania sprzedawca nie ma wyboru – musi sporządzić dokumenty wewnętrzne.
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 10 września 2021 r., sygn. 0112-KDIL3.4012.50.2021.1.MS
