Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT nabywcy towarów mogą być zobowiązani do rozliczenia – w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia – VAT z tytułu dostaw towarów, które są przez nich nabywane. Są to tzw. dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca. Jest tak, jeżeli łącznie spełnionych jest pięć warunków, w tym wymóg, aby doszło do odpłatnej dostawy towarów, której miejsce znajduje się na terytorium kraju. Warunek ten w przedstawionej sytuacji nie jest spełniony, gdyż miejsce dokonania wskazanej dostawy (na rzecz polskiego przedsiębiorcy) znajdowało się na terytorium Rosji (na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 lub 3 ustawy o VAT). W konsekwencji z tytułu przedmiotowego zakupu nie ma on obowiązku rozpoznawania dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Wskazany zakup nie stanowi również wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (zob. art. 9 ustawy o VAT) ani żadnej innej czynności podlegającej rozliczeniu w Polsce na gruncie VAT (zob. art. 5 ustawy o VAT).
A zatem w omawianym przypadku polski przedsiębiorca nie musi w żaden sposób rozliczać dla celów VAT zakupu dokonanego w Rosji. Przyjmuje się przy tym, że kwoty VAT nakładane przez państwa nienależące do Unii Europejskiej mogą być zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów niezależnie od tego, czy podatnikom w państwach tych przysługuje prawo do odzyskania tych kwot podatku (nie stanowią bowiem kwot podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o PIT). W konsekwencji wydatki na zakup towaru sprzedanego następnie rosyjskiemu kontrahentowi przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto.