Przeciwnego zdania był Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 12 września 2018 r. (sygn. III SA/Wa 3689/17). Uznał, że wydatki poniesione za podmiot trzeci nie mogą być podatkowym kosztem wyłącznie wtedy, gdy w związku z nimi nie można oczekiwać żadnego własnego przychodu. Co innego, gdy spłata cudzego zadłużenia służy rozwojowi firmy, bo jest np. warunkiem przejęcia atrakcyjnych umów najmu – orzekł WSA.
Wyrok ten nadal jednak jest nieprawomocny.
Z taką wykładnią nie zgadzają się organy podatkowe, czego przykładem jest niedawna interpretacja indywidualna dyrektora KIS. Pytanie zadała spółka zajmująca się składowaniem i przeładunkiem towarów oraz obsługą logistyczną transportów kierowanych na Ukrainę oraz z Ukrainy do Polski. W tym właśnie celu spółka wydzierżawiła utwardzony plac wraz z torem, rozjazdem, ogrodzeniem, linią oświetleniową i zbiornikiem na nieczystości. Umowa była dla spółki bardzo atrakcyjna, m.in. ze względu na dobrą lokalizację placu oraz dostęp do toru i infrastruktury przeładunkowej.
Warunkiem zawarcia umowy dzierżawy była jednak spłata zaległości z tytułu czynszu, które ciążyły na poprzednim dzierżawcy. Spółka to uczyniła i była przekonana, że wydatek z tego tytułu będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Tłumaczyła, że bez spłaty cudzego zadłużenia nie zawarłaby korzystnej dla siebie umowy dzierżawy i nie mogłaby liczyć na związane z tym przychody z własnej działalności gospodarczej.
Nie przekonało to jednak dyrektora KIS, który uznał, że doszło jedynie do nieodpłatnego przejęcia długu przez spółkę, co nie ma związku z przychodem. Celem przejęcia długu było zaspokojenie wierzyciela (wydzierżawiającego), a nie uzyskanie przychodu z tytułu działalności gospodarczej ‒ stwierdził dyrektor KIS.
Uznał także, że spółka nie działała w celu zachowania ani zabezpieczenia źródła własnych przychodów. ©℗
Interpretacja indywidualna dyrektora KIS z 25 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.149.1.2021.ŚS