Wniesienie aportem przez włoskich wspólników wszystkich udziałów spółki polskiej do spółki zagranicznej w zamian za jej udziały powstałe z podwyższenia kapitału zakładowego nie jest unikaniem opodatkowania – potwierdził szef Krajowej Administracji Skarbowej

Chodziło o spółkę z o.o. z siedzibą na terytorium Polskiej, której wspólnikami (udziałowcami) są trzy osoby fizyczne z Włoch (członkowie rodziny). Posiadają też oni udziały we włoskiej spółce funkcjonującej w formie analogicznie jak polska spółka z o.o. (societa a responsabilita limitata).
Planują oni w pierwszej kolejności podwyższyć kapitał zakładowy spółki zagranicznej. Następnie zamierzają przenieść wszystkie udziały w kapitale zakładowym spółki polskiej na rzecz spółki zagranicznej w formie wkładu niepieniężnego (aportu) w zamian za nowo utworzone udziały spółki zagranicznej. Niewykluczone też, że po zmianie struktury właścicielskiej zostanie wypłacona dywidenda przez spółkę polską na rzecz swojego jedynego udziałowca (spółki włoskiej).
Jak tłumaczyli wnioskujący o opinię zabezpieczającą, utworzenie grupy kapitałowej pozwoli na skonsolidowanie finansów spółek kontrolowanych przez członków rodziny, co przełoży się na efektywniejsze zarządzanie ich aktywami. Zapewni to też stabilny wzrost gospodarczy i dostęp do lepszego (tańszego) finansowania.
Funkcjonowanie w formie grupy kapitałowej może przełożyć się również na lepszą pozycję negocjacyjną z dostawcami, poszerzenie portfela klientów (z uwagi na możliwość budowania marki [marketingu] całej grupy kapitałowej zamiast poszczególnych spółek).
Wypłata dywidendy na rzecz spółki włoskiej będzie realizacją obowiązku spoczywającego na polskiej spółce i jej zarządzie.
W związku z planowanymi czynnościami powstaną następujące korzyści podatkowe:
■ brak zobowiązania w PIT po stronie udziałowców i w CIT po stronie spółki włoskiej w związku z wniesieniem aportem udziałów spółki polskiej do spółki włoskiej (art. 3 ust. 2a i 2b ustawy PIT, art. 3 ust. 2 i 3 ustawy CIT),
■ brak zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki włoskiej w zamian za wkład niepieniężny (art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy PCC),
■ brak zobowiązania podatkowego w CIT z tytułu wypłaty dywidendy po stronie spółki włoskiej i w konsekwencji brak obowiązku pobrania podatku przez spółkę polską jako płatnika (art. 22 ust. 4 i art. 26 ust. 1c lub 1g ustawy CIT).
Szef KAS potwierdził, że nowa struktura właścicielska pozwoli na bezpośrednie przekazanie środków pieniężnych ze spółki polskiej do włoskiej bez konieczności zapłaty podatku dochodowego. Organ stwierdził też, że korzyść będzie jednym z głównych celów opisanych czynności.
Nie zostały jednak – jego zdaniem – spełnione dwa inne warunki, które świadczyłyby o tym, że działanie podatnika jest unikaniem opodatkowania.
Po pierwsze korzyść podatkowa nie będzie sprzeczna z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu (w tym w szczególności z art. 3 ust. 2 i 3 ustawy CIT, art. 3 ust. 2a i 2b ustawy PIT, art. 1 ust. 5 pkt 2 ustawy PCC, art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy PIT oraz art. 26 ust. 1c i 2g ustawy CIT) – stwierdził szef KAS.
Po drugie nie doszukał się on sztuczności w działaniu podatnika.
Według organu nie można również uznać, że wybór spółki włoskiej na spółkę holdingową jest nieracjonalny i nosi znamiona sztuczności. Funkcjonuje ona bowiem na rynku dłużej i ma siedzibę w kraju miejsca zamieszkania wspólników (członków rodziny). Naturalnym kierunkiem działań zarządczych jest więc powierzenie spółce włoskiej funkcji dominującej w nowo utworzonej grupie kapitałowej.
Według dyrektora KAS przy rozpatrywaniu sztuczności działania istotne jest to, że polska spółka dotychczas regularnie wypłacała dywidendę swoim udziałowcom (opodatkowaną). Brak wypłaty dywidendy w ostatnim roku nie jest spowodowany planowanymi zmianami struktury, ale pandemią COVID-19. Polska spółka nie nagromadziła więc niepodzielonych zysków, które po zmianach mogłaby wypłacić bez podatku.
Opiniazabezpieczająca szefa Krajowej Administracji Skarbowej z 25 maja br. DKP3.8011.31.2020.