- Czy w przypadku publikowania reklam w gazecie trzeba stosować w JPK_V7 oznaczenie GTU_12?
- W jaki sposób opodatkować świadczenie usług medycznych dla firmy z innego państwa UE?
- Czy zmieniły się warunki stosowania zwolnienia z akcyzy w przypadku dostawy paliw na statki?
- Z jakiego powodu można utracić zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego?
- Czy pakiet akcyzowy zmienił sytuację legalnych producentów tytoniu?
Podatnik wydaje gazetę lokalną, w której publikuje reklamy. Czy świadczenie usług publikacji reklam należy wykazywać w nowym pliku JPK_VAT z kodem GTU_12?
Od 1 października 2020 r. istnieje obowiązek wykazywania w ewidencji VAT oznaczeń liczbowych od 01 do 13 dotyczących niektórych towarów i usług (par. 10 ust. 3 rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług). Analogiczne oznaczenia powinny być wykazywane poprzez zaznaczanie wartości „1” w polach GTU_01 – GTU_13 części ewidencyjnej nowego pliku JPK_VAT.
Mając to na uwadze, należy wyjaśnić, że obowiązek stosowania oznaczeń GTU istnieje m.in. w przypadku świadczenia określonych przepisami usług o charakterze niematerialnym, tj. usług doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, a także w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych. Świadczenie tych usług powinno być oznaczane przez wskazanie liczby „12” w ewidencji VAT (par. 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług) oraz przez wpisanie wartości „1” w polu GTU_12 części ewidencyjnej nowego pliku JPK_VAT.
Przy czym z jednej z odpowiedzi Ministerstwa Finansów na pytania dotyczące nowego JPK_VAT wynika, że przy ocenie tego, czy świadczona usługa jest usługą reklamową, pomocniczo można się posługiwać kodem PKWiU 73.1. Nie oznacza to jednak, że pojęcie usług reklamowych w rozumieniu VAT należy utożsamiać wyłącznie z usługami sklasyfikowanymi w dziale PKWiU 73.1. Czemu? Otóż tym w dziale sklasyfikowano także usługi marketingowe (PKWiU 73.11.12.0) stanowiące odrębny od usług reklamowych rodzaj usług (mimo często bardzo dużego podobieństwa do usług reklamowych), a jednocześnie brakuje w nim niektórych usług, które są usługami reklamowymi w rozumieniu VAT.
Ten drugi przypadek moim zdaniem dotyczy m.in. sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych przez ich wydawcę (tj. usług klasyfikowanych na gruncie PKWiU w grupowaniu 58.13.3). Za wnioskiem tym przemawia również to, że dotychczas organy podatkowe wyjaśniały, że usługi udostępniania powierzchni reklamowych należą do usług reklamowych (zob. interpretacje indywidualne dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 maja 2014 r., nr IPPP3/443-190/14-2/KC oraz z 6 października 2014 r., nr IPPP1/443-756/14-4/AP).
Zastrzec jednak pragnę, że odmienne stanowisko w tej kwestii zajął dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 maja 2021 r. (nr 0114-KDIP4-3.4012.30.2021.2.KM). W interpretacji tej czytamy, że „w analizowanym przypadku mamy do czynienia z usługami polegającymi na bezpośredniej sprzedaży powierzchni reklamowych w prasie (zarówno w wydaniach drukowanych jak i elektronicznych). Nie można uznać, że sama sprzedaż miejsca reklamowego, czy to w czasopismach drukowanych, czy w czasopismach ukazujących się w formie elektronicznej, spełnia cechy usług reklamowych”. W konsekwencji organ interpretacyjny wyjaśnił, że „Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania oznaczenia GTU_12 w odniesieniu do usług opisanych w stanie faktycznym, przepis par. 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, nie znajduje tu bowiem zastosowania”.
W tej sytuacji odpowiedź na pytanie zależy od przyjęcia jednego z zaprezentowanych stanowisk. I tak według mnie świadczenie wskazanych usług należy oznaczać przez wskazanie liczby „12” w ewidencji VAT oraz przez wpisanie wartości „1” w polu GTU_12 części ewidencyjnej nowego pliku JPK_VAT. Nie należy tego natomiast czynić w świetle pierwszej interpretacji indywidualnej dotyczącej omawianej kwestii. ©℗
Podstawa prawna
par. 10 ust. 3 rozporządzenia ministra finansów, inwestycji i rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 2326)
Czynny podatnik VAT będący podmiotem leczniczym będzie świadczył usługi medyczne dla niemieckiej firmy. Jak powinny wyglądać faktury dokumentujące świadczenie tych usług? Jak je wykazywać dla celów VAT?
Opodatkowaniu VAT w Polsce podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski (zob. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). A contrario – nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce odpłatne świadczenie usług poza terytorium Polski.
O tym, czy świadczenie usług ma miejsce na terytorium kraju, decydują przepisy o miejscu świadczenia usług, tj. przede wszystkim art. 28–28o ustawy o VAT. W przypadku świadczenia usług na rzecz podatników (czyli podmiotów wykonujących działalność gospodarczą w rozumieniu VAT) zasadą jest, że miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (zob. art. 28b ust. 1 ustawy o VAT).
Powoduje to, że miejsce świadczenia wskazanych usług medycznych znajduje się poza terytorium Polski (w państwach siedziby działalności gospodarczej nabywców tych usług). W konsekwencji ich świadczenie nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce. Ich świadczenia firma jest obowiązana dokumentować fakturami bez danych dotyczących stawki i kwoty podatku (zob. art. 106a pkt 2 lit. a w zw. z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT).
Na użytek dalszej części odpowiedzi zakładam, że:
1) gdyby przedmiotowe usługi podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, ich świadczenie byłoby zwolnione z VAT, oraz
2) świadczenie przedmiotowych usług jest zwolnione z VAT w państwach członkowskich, w których znajduje się ich miejsce świadczenia.
Przyjęcie pierwszego założenia oznacza, że świadczenia tych usług nie należy wykazywać w nowym pliku JPK_VAT, gdyż w nowym pliku JPK_VAT świadczenie usług poza terytorium kraju wykazuje się jedynie wówczas, gdy uprawniają one do odliczania VAT na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast przyjęcie drugiego założenia oznaczałoby, że świadczenia tych usług nie należy również wykazywać w informacji podsumowującej VAT-UE, gdyż nie jest to świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. ©℗
Podstawa prawna
art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 28b ust. 1, art. 86 ust. 8 pkt 1, art. 100 ust. 1 pkt 4, art. 106a pkt 2 lit. a, art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 802)
Spółka zajmująca się zaopatrzeniem statków w paliwo stosuje zwolnienie z akcyzy dla paliwa ze względu na przeznaczenie go do celów żeglugi, z wyłączeniem prywatnych rejsów o charakterze rekreacyjnym. Czy nastąpiła zmiana warunków stosowania tego zwolnienia?
Jak dotychczas zwolnieniem z akcyzy można objąć paliwa używane do celów żeglugi i rejsów rybackich, co nie obejmuje jednak prywatnych rejsów o charakterze rekreacyjnym. Przy czym dotychczasowe warunki stosowania takich zwolnień pozostały, lecz pojawił się też nowy wymóg. A mianowicie paliwo zwolnione z akcyzy można dostarczyć na jednostki pod warunkiem, że są one wpisane do właściwego rejestru, jeżeli w przepisach przewidziany jest wymóg uzyskania takiego wpisu. Nowy ust. 6e w art. 32 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje następujące kategorie statków, których dotyczy ten przepis:
1) statki w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1863),
2) statki rybackie w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z 19 grudnia 2014 r. o rybołówstwie morskim (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 650),
3) jachty lub jednostki pływające w rozumieniu art. 2 pkt 1 i 2 ustawy z 12 kwietnia 2018 r. o rejestracji jachtów i innych jednostek pływających o długości do 24 m (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1500).
Warto zauważyć, że wymogi takiej rejestracji dotyczą polskich jednostek pływających, zatem w przypadku statków zagranicznych sytuacja pozostanie jak dotychczas. ©℗
Podstawa prawna
art. 32 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 722; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 694)
Prowadzę skład podatkowy. Dowiedziałem się, że od 1 maja br. wprowadzono zmiany dotyczące wymogów przy uzyskiwaniu zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie wyrobów akcyzowych, a także rozszerzono przesłanki odmowy wydania i cofnięcia takich zezwoleń. Czy te zmiany mogą spowodować utrudnienia dla podatników prowadzących uczciwą działalność? Czy mogę utracić zezwolenie?
W intencji ustawodawcy zmiany mają na celu eliminację przypadków, gdy o zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie wyrobów akcyzowych występuje podmiot, co do którego istnieje uzasadniona obawa, że nie będzie wywiązywać się z obowiązków podatkowych. Dotyczy to m.in. sytuacji, w której naczelnik urzędu skarbowego uzyska informacje, że osoba kierująca działalnością podmiotu kierowała w ostatnich trzech latach działalnością innego podmiotu, który w tym czasie w sposób uporczywy nie regulował w terminie należności podatkowych lub wobec którego prowadzone było postępowanie egzekucyjne. Ta sama przesłanka może również być podstawą do cofnięcia już wydanego zezwolenia. Oprócz tego dodano zagrożenie ważnego interesu publicznego – jako przesłankę do cofnięcia takiego zezwolenia.
Nowelizacja wprowadza również regulację, zgodnie z którą nawet nieostateczne decyzje o cofnięciu zezwolenia akcyzowego w określonych przypadkach będą natychmiast wykonalne, co będzie oznaczać natychmiastowe zaprzestanie działalności przez podmiot, któremu cofnięto zezwolenie. Nowy przepis pozwala na uniknięcie cofnięcia zezwolenia akcyzowego w przypadku powstania zaległości z tytułu podatków stanowiących dochód budżetu państwa, wynikających z decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, jeżeli zostanie przyjęte zabezpieczenie wykonania tej decyzji. Zmiany w tym zakresie dotyczą zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany odbiorca, wpisu do rejestru pośredniczących podmiotów tytoniowych. ©℗
Podstawa prawna
art. 52, art. 84 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 722; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 694)
Posiadam plantację tytoniu i jestem zarejestrowany w rejestrze prowadzonym przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa. Tytoń sprzedaję działającym legalnie firmom i nie płacę z tego tytułu akcyzy. Czy zmiany w przepisach akcyzowych zmieniają moją sytuację?
Nowe regulacje dotyczą przede wszystkim opodatkowania tytoniu z nielegalnych plantacji, tzn. takich, które nie są wpisane do rejestru prowadzonego przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa. Zmiany mają na celu ułatwienie opodatkowania surowca tytoniowego już zebranego z plantacji, który jeszcze jest w posiadaniu producenta. Nowe przepisy wskazują zatem w sposób jednoznaczny, że posiadanie suszu tytoniowego wyprodukowanego przez rolnika, który nie jest wpisany do rejestru producentów surowca tytoniowego, będzie podlegać opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku akcyzowym. Omawiane zmiany nie powinny wpłynąć na działalność legalnych producentów surowca tytoniowego.
Ponadto nowe przepisy określają możliwość wyłączenia z opodatkowania akcyzą nabycia lub posiadania suszu tytoniowego przez organizację producentów suszu tytoniowego wpisaną do rejestru organizacji producentów. ©℗
Podstawa prawna
art. 2 ust. 1 pkt 23f, art. 9b, art. 11a, art. 13 pkt 2a, art. 99a ust. 5 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 722; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 694)