Nie można odliczyć od przychodu odsetek ani opłat prolongacyjnych płaconych w związku ze zwrotem unijnego dofinansowania – wyjaśnił dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Spytała o to spółka, która z powodu zmiany struktury właścicielskiej stała się dużym przedsiębiorstwem. Zarząd województwa uznał to za naruszenie zasad udzielania pomocy publicznej i nakazał zwrócić część dofinansowania wraz odsetkami, liczonymi jak dla zaległości podatkowych. Mimo prośby spółki nie zgodził się na umorzenie odsetek, ale rozłożył je na raty, co spowodowało naliczenie opłaty prolongacyjnej.
Spółka chciała się upewnić, że zarówno odsetki, jak i opłatę prolongacyjną może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wskazywała, że ustawa o CIT nie przewiduje wyłączenia w tym zakresie.
Nie zgodził się z tym dyrektor KIS. Stwierdził, że odsetek oraz opłaty prolongacyjnej nie można w żaden sposób uznać za wydatki „poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”. Nie spełniają więc one definicji kosztu uzyskania przychodów zawartej w art. 15 ust 1 ustawy o CIT.
W ocenie dyrektora KIS konieczność zapłaty tych kwot jest rezultatem niedochowania przez spółkę warunków otrzymanego dofinansowania, a więc następstwem jej niewłaściwego działania. Zawierając umowę o dofinansowanie, musiała ona bowiem być świadoma ewentualnych konsekwencji niedotrzymania warunków.
Zdaniem organu, brak należytej staranności nie może być rekompensowany możliwością potrącenia takich wydatków od przychodu. To podatnik jest obarczony ryzykiem prowadzonej działalności – podkreślił dyrektor KIS.©℗
OPINIA
Wykładnia fiskusa wbrew prawu
Bartosz Mazur doradca podatkowy w Gekko Taxens
Przypadek opisany winterpretacji jest dość specyficzny, ale wpisuje się wszerszą praktykę organów podatkowych, polegającą na kwestionowaniu możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odsetek za opóźnienie wpłatności.
Takie podejście mogło być mniej lub bardziej uzasadnione wprzeszłości, ale dziś jest to wykładnia contra legem. Wynika to jasno zart. 15c ust. 12 ustawy oCIT, który definiuje koszty finansowania dłużnego. Odsetki za opóźnienie są dla potrzeb tego przepisu traktowane tak jak zwykłe odsetki od finansowania. Skoro zaś są limitowane, to oznacza, że podatnik, który nie przekracza ustawowego limitu zawartego wart. 15c ust. 1, może je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Szkoda, że dyrektor KIS nie dostrzega tej oczywistej, jakby się wydawało, zależności.
Interpretacjaindywidualna dyrektora KIS z 19 kwietnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.42.2021.1.SK