Nasze biuro rachunkowe rozlicza spółkę z o.o. produkującą stolarkę budowlaną. Klient 10 lutego 2021 r. dokonał dostawy okien na rzecz dwóch firm z Wielkiej Brytanii – X z Londynu (Anglia) oraz Y z Belfastu (Irlandia Północna).

Wartość każdej z dostaw wynosiła 100 000 euro. Klient wynajął spedytora, który ma zorganizować transport towarów dla firmy X do jej magazynu pod Londynem, a dla firmy Y do jej magazynu pod Belfastem. Koszt transportu towarów został wliczony w ich cenę. Towary wywożone do Anglii (Wielka Brytania) zostały objęte w Polsce procedurą celną. Spółka 18 lutego 2021 r. otrzymała komunikat elektroniczny IE-599 podpisany przez urząd wywozu potwierdzający zakończenie procedury wywozu i wyprowadzenia towarów będących przedmiotem dostawy do Anglii z obszaru celnego UE (Polski). Klient wystawił 10 lutego faktury dokumentujące dostawy towarów zarówno do Anglii, jak i Irlandii Północnej. Ponadto na udokumentowanie dostawy do Irlandii Północnej spółka posiada oryginał listu przewozowego CMR podpisanego przez nabywcę. Firma z Irlandii Północnej w transakcji posłużyła się numerem VAT UE z prefiksem „XI” i ten numer znajduje się na wystawionej dla niej fakturze. Klient ma wydruk z VIES potwierdzający status kontrahenta jako podatnika VAT UE w Irlandii Północnej. Spółka dysponuje również korespondencją handlową (e-mailową) z klientem dotyczącą szczegółów zamówienia. Klient zebrał te dokumenty 23 lutego 2021 r. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym i podatnikiem VAT UE. Jej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, a właściwa dla niej jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Klient płaci VAT i zaliczki na CIT na zasadach ogólnych za okresy miesięczne. Pomiędzy spółką a jej kontrahentami nie istnieją żadne powiązania. Jak u klienta powinny być rozliczone na gruncie VAT i CIT te dostawy do Anglii i Irlandii Północnej?
TEMAT: Transakcje z podmiotami z Wielkiej Brytanii
PROBLEM: Jak brexit wpłynął na opodatkowanie transakcji towarowych
VAT
Opodatkowaniu VAT podlegają m.in.: eksport towarów (art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) i wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).
Kolejna podatkowa konsekwencja brexitu. Inwestorzy korzystający z pomocy brytyjskich brokerów muszą płacić PCC

Zobacz również
Brexit
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (dalej: Zjednoczone Królestwo) 31 stycznia 2020 r. wystąpiło z Unii Europejskiej (tzw. brexit). Umowa o wystąpieniu przewidywała jednak okres przejściowy, który zakończył się 31 grudnia 2020 r. Po jego upływie Zjednoczone Królestwo jest dla celów VAT traktowane jako państwo trzecie. Dokonując wywozu towarów z UE, będziemy mieli zatem do czynienia z eksportem towarów (powinny być one objęte procedurą wywozu). Wyjątki dotyczą wywozu towarów na terytorium Irlandii Północnej. Na podstawie postanowień protokołu irlandzkiego (stanowiącego integralną część umowy o wystąpieniu) na terytorium Irlandii Północnej w dalszym ciągu będą obowiązywać unijne regulacje VAT w odniesieniu do towarów (zastrzeżenie to nie obejmuje świadczenia usług). Oznacza to, że transakcje towarowe związane z terytorium Irlandii Północnej będą opodatkowane VAT na dotychczasowych zasadach stosowanych do przemieszczeń towarów pomiędzy państwami członkowskimi, np. jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), sprzedaż wysyłkowa z/na terytorium kraju. Rozwiązanie to będzie obowiązywać do 31 grudnia 2024 r., przy czym okres ten może zostać przedłużony na podstawie procedury określonej w art. 18 protokołu irlandzkiego.
Począwszy od 1 stycznia 2021 r., podatnicy z Irlandii Północnej – w zakresie transakcji towarowych – są identyfikowani za pomocą nowego numeru identyfikacyjnego VAT UE poprzedzonego kodem „XI”, dla odróżnienia od brytyjskiego numeru zawierającego prefiks „GB” (prefiks ten będzie jednak nadal stosowany do podatników z Irlandii Północnej w odniesieniu do świadczenia usług).
Dostawa do Anglii dla firmy X
Dokonana 10 lutego 2021 r. przez klienta biura rachunkowego dostawa okien do Anglii stanowi na gruncie VAT eksport towarów. Przez eksport towarów – w myśl art. 2 pkt 8 ustawy o VAT – rozumie się bowiem dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
a) dostawcę lub na jego rzecz, lub
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
– jeżeli wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
Obowiązek podatkowy w eksporcie towarów powstaje wg zasad ogólnych. W analizowanej sprawie powstanie zatem z chwilą dokonania dostawy towarów, tj. 10 lutego 2021 r. (zob. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT).
Podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. W myśl art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
W analizowanej sprawie podstawę opodatkowania eksportu towarów do Wielkiej Brytanii stanowić będzie kwota ustalonego wynagrodzenia, tj. 100 000 euro. Z kolei VAT z uwagi na 0-proc. stawkę podatku nie wystąpi, a koszt transportu towarów jest wliczony w ich cenę.
Podstawa opodatkowania wyrażona jest w walucie obcej (euro), należy ją zatem przeliczyć na złote. Na potrzeby schematu rozliczenia zakładam, że klient stosuje do przeliczenia kursy średnie Narodowego Banku Polskiego. Nie stosuje on zaś kursów wymiany Europejskiego Banku Centralnego ani nie korzysta z możliwości przeliczenia wg zasad stosowanych dla celów bilansowych (art. 31a ust. 2a–2d ustawy o VAT).
Zatem stosownie do art. 31a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.
Do przeliczenia podstawy opodatkowania z tytułu eksportu towarów do Wielkiej Brytanii należy zatem zastosować średni kurs NBP z 9 lutego 2021 r., tj. z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego.
Średni kurs euro 9 lutego 2021 r. wynosił 4,4773. Zatem podstawa opodatkowania eksportu towarów do Wielkiej Brytanii wynosi 447 730 zł (100 000 euro x 4,4773).
W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0 proc. (art. 41 ust. 4 ustawy o VAT). Stawkę 0 proc. stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium UE (art. 41 ust. 6 ustawy o VAT). Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy o VAT takim dokumentem jest w szczególności:
1) dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2) dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3) zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
Jak wskazał dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 7 maja 2020 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.139.2020.1.MAZ, „Takie elektroniczne potwierdzanie dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599 wydawanego eksporterowi/nabywcy. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie”.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 18 lutego 2021 r. klient otrzymał komunikat elektroniczny IE-599 podpisany przez urząd wywozu potwierdzający zakończenie procedury wywozu i wyprowadzenia towarów będących przedmiotem dostawy do Anglii z obszaru celnego UE (Polski). Klient jest zatem uprawiony do wykazania w rozliczeniu za luty 2021 r. tej transakcji jako eksportu towarów ze stawką 0 proc.
W JPK_V7M za luty 2021 r. w polu K_22 („Wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z eksportu towarów”) oraz w polu P_22 („Zbiorcza wysokość podstawy opodatkowania z tytułu eksportu towarów”) należy wykazać kwotę 447 730 zł. W świetle przedstawionego stanu faktycznego fakturę dokumentująca eksport tych towarów ujmujemy w ewidencji JPK_V7M bez żadnych oznaczeń i kodów GTU.
Dostawa do Irlandii Północnej dla firmy Y
Dokonana 10 lutego 2021 r. przez klienta biura rachunkowego dostawa okien do Irlandii Północnej stanowi na gruncie VAT wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT) zgodnie z postanowieniami protokołu irlandzkiego.
Przez WDT rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju (tj. z terytorium Polski) w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (tj. na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE), pod warunkiem że:
  • nabywca towarów jest m.in. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  • dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 7 ustawy o VAT (art. 13 ust. 1 w zw. z ust. 2 i 6 ustawy o VAT).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nabywca, tj. firma z Irlandii Północnej, w transakcji posłużyła się numerem VAT UE z prefiksem „XI”. Jest zatem podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby VAT w innym niż Polska państwie członkowskim UE, a dostawcą jest klient, tj. podatnik VAT czynny i podatnik VAT UE. W wyniku dostawy sprzedany towar zostaje wywieziony z terytorium kraju (tj. z Polski) na terytorium innego państwa UE (tj. Irlandii Północnej). Zatem uwzględniając postanowienie protokołu irlandzkiego, należy stwierdzić, że sprzedaż tych okien do Irlandii Północnej stanowi dla klienta biura rachunkowego WDT.
Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy w WDT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. W analizowanej sprawie faktura została wystawiona 10 lutego 2021 r. i w tym dniu należy rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu WDT.
Zasady wystawiania faktur
Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę (art. 106i ust. 1 ustawy o VAT). Dotyczy to także faktur dokumentujących eksport towarów i WDT.
W przypadku WDT faktura powinna zawierać (zamiast numeru, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku oraz numeru, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL; oraz numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego (art. 106e ustawy o VAT). Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że firma z Irlandii Północnej w transakcji posłużyła się numerem VAT UE z prefiksem „XI” (właściwym na podstawie umowy wyjściowej dla firm z Irlandii Północnej) i ten numer znajduje się na wystawionej dla niej fakturze.
Podstawę opodatkowania WDT ustalamy wg analogicznych zasad jak w przypadku eksportu towarów, a zatem w analizowanej sprawie będzie to ustalone wynagrodzenie 100 000 euro. Z uwagi na 0-proc. stawkę podatku nie wystąpi VAT, a koszt transportu towarów jest wliczony w ich cenę.
Podstawa opodatkowania WDT wyrażona jest w walucie obcej (euro), należy ją zatem przeliczyć na złote. W analizowanej sprawie podstawę opodatkowania WDT należy przeliczyć, stosownie do art. 31a ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o VAT, według kursu średniego euro ogłoszonego przez NBP z 9 lutego 2021 r, tj. na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.
Średni kurs euro 9 lutego 2021 r. wynosił 4,4773. Zatem podstawa opodatkowania WDT do Irlandii Północnej wynosi 447 730 zł (100 000 euro x 4,4773).
Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w WDT stawka podatku wynosi 0 proc. z zastrzeżeniem art. 42 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT WDT podlega opodatkowaniu według stawki 0 proc., pod warunkiem że podatnik:
  • dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
  • przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  • składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Warunki wskazane w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie.
W analizowanej sprawie klient biura rachunkowego ma status podatnika VAT czynnego i podatnika VAT UE, i – jak rozumiem – będzie mieć ten status w dacie złożenia JPK_V7M, w którym wykażę tę dostawę. Z kolei nabywca posiada właściwy i ważny numer VAT UE z Irlandii Północnej (spółka ma wydruk z VIES potwierdzający status kontrahenta jako podatnika VAT UE w Irlandii Północnej). Spełnione są zatem warunki do zastosowania stawki 0 proc. wynikające z art. 42 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy o VAT. Zatem, aby dostawa ta mogła być objęta 0-proc. stawką VAT, klient musi tylko posiadać dokumentację, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.
Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) – jak to ma miejsce w analizowanej sprawie – dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
  • dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  • specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
Ponadto, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3–5 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła WDT, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Należy przypomnieć, że jak wskazał NSA w uchwale z 11 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10: „W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy (…) dla zastosowania stawki 0 proc. przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (…) o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (…)”.
Zatem dla zastosowania stawki 0 proc. dla WDT na gruncie polskich przepisów wystarcza, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody, o których mowa w art. 180 par. 1 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić to, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W analizowanym przypadku klient biura rachunkowego na udokumentowanie przedmiotowej dostawy ma fakturę dokumentującą dostawę tych towarów oraz oryginał listu przewozowego CMR podpisanego przez nabywcę. Ponadto spółka dysponuje: korespondencją handlową (e-mailową) z klientem dotyczącą szczegółów zamówienia. Zatem należy uznać, że klient (w świetle art. 42 ust. 1 w zw. z ust. 2 i ust. 11 ustawy o VAT) jest uprawniony do zastosowania do WDT stawki VAT w wysokości 0 proc. Stanowisko takie podzielają organy podatkowe (zob. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 lutego 2020 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.533.2019.2.TK).
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka zebrała te dokumenty 23 lutego 2021 r. , a zatem wykazuje WDT w JPK_V7M za luty 2021 r. ze stawką 0 proc. (art. 42 ust. 12 ustawy o VAT).
Zakładam, że klient biura rachunkowego za luty 2021 r. złoży prawidłową informację podsumowującą VAT UE, w której wykaże przedmiotową dostawę (WDT) dla firmy z Irlandii Północnej, a zatem zastosowaniu stawki 0 proc. nie sprzeciwia się art. 42 ust. 1a ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka ta nie ma zastosowania, jeżeli:
1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT (tj. złożenia informacji podsumowującej o WDT), lub
2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy o VAT
– chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
W JPK_V7M za luty 2021 r. w polu K_21 („Wysokość podstawy opodatkowania wynikająca z wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 3 ustawy”) oraz w polu P_21 („Zbiorcza wysokość podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów”) należy wykazać kwotę 447 730 zł. W świetle przedstawionego stanu faktycznego fakturę dokumentująca WDT tych towarów ujmujemy w ewidencji JPK_V7M bez żadnych oznaczeń i kodów GTU.
Uwaga! Zgodnie z informacją zamieszczoną na stronie Ministerstwa Finansów – do czasu zakończenia prac, które umożliwią stosowanie w strukturach JPK_V7M, JPK_V7K i JPK_FA(3) kodu kraju „XI” dla Irlandii Północnej, wszystkie transakcje towarowe z podatnikami z Irlandii Północnej należy oznaczać kodem „GB”.
CIT
Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji przychodu. Przyjmuje się, że przychodem, tj. źródłem dochodu, jest tylko ta wartość, która, wchodząc do majątku podatnika, może powiększyć jego aktywa. Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie – a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne – powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia – w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa (por. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 grudnia 2017 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.355.2017.1.ZK). Ustawa o CIT zawiera w art. 12 ust. 1 otwarty katalog przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatkowe. Przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT).
Uwaga! Do przychodów nie zalicza się należnego VAT (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT).
W analizowanej sprawie przychodem, zarówno w przypadku towarów eksportowanych do Anglii, jak i będących przedmiotem WDT do Irlandii Północnej, będzie ustalone wynagrodzenie w kwocie 100 000 euro. Łącznie przychód wyniesie zatem 200 000 euro.
W myśl art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uważa się (z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3c–3g oraz 3j–3m ustawy o CIT) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
  • wystawienia faktury albo
  • uregulowania należności.
W analizowanej sprawie przychód – zarówno z tytułu eksportu towarów do Anglii, jak i WDT do Irlandii Północnej – powstanie 10 lutego 2021 r.
Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 12 ust. 2 ustawy o CIT). Oznacza to, że przedmiotowy przychód – zarówno z tytułu eksportu towarów, jak i WDT – powinien zostać przeliczony na złote wg kursu średniego NBP z 9 lutego 2021 r., który wynosił 4,4773.
Zatem po przeliczeniu przychód wyniesie łącznie 895 460 zł (200 000 euro x 4,4773).
Dla spółki właściwa jest stawka CIT w wysokości 19 proc. Brak jest informacji o poniesionych kosztach, a zatem na potrzeby schematu wyliczę należną zaliczkę CIT, przyjmując za podstawę opodatkowania kwotę uzyskanych przychodów.
Należna zaliczka CIT za luty 2021 r. od omawianej transakcji wyniesie (po zaokrągleniu) 170 137 zł (895 460 zł x 19 proc. = 170 137,40 zł).
Uwaga! Po otrzymaniu zapłaty spółka powinna pamiętać o rozliczeniu różnic kursowych.
Schemat rozliczenia dostaw towarów do Zjednoczonego Królestwa*
1. JAKI PODATEK
VAT
Podstawa opodatkowania:
• z tytułu eksportu towarów: 447 730 zł,
• z tytułu WDT: 447 730 zł.
Podatek należny: nie wystąpi (z uwagi na stawkę 0 proc.)
Podatek naliczony: nie wystąpi (brak informacji w przedstawionym stanie faktycznym)
CIT
Przychody: 895 460 zł
Koszty uzyskania przychodów: nie wystąpią (brak informacji w przedstawionym stanie faktycznym)
Zaliczka na CIT: 170 137 zł (895 460 zł x 19 proc.).
2. W JAKIEJ DEKLARACJI WYKAZAĆ PODATEK
VAT: W JPK_V7M za luty 2021 r. w polach K_22 oraz P_22 należy wykazać podstawę opodatkowania z tytułu eksportu towarów w wysokości 447 730 zł, a w polach K_21 oraz P_21 należy wykazać podstawę opodatkowania z tytułu WDT w wysokości 447 730 zł.
CIT: Klient biura rachunkowego nie ma obowiązku skła- dać deklaracji zaliczkowej, powinien jednak uwzględnić przychody z tytułu obu tych dostaw (tj. łącznie 895 460 zł) przy obliczeniu zaliczki na CIT za luty 2021 r., a po zakończeniu roku podatkowego uwzględnić je w CIT-8.
3. TERMIN ZŁOŻENIA DEKLARACJI
JPK_V7M: 25 marca 2021 r.
Informacja VAT-UE: 25 marca 2021 r.
CIT-8: 31 marca 2022 r.
* W schemacie rozliczenia pominięte zostały inne zdarzenia/czynności.
Podstawa prawna
art. 2 pkt 8, art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5, art. 7, art. 13, art. 15, art. 19a ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 29a ust. 6, art. 31a, art. 41 ust. 3, 4, 6, 6a, art. 42, art. 100, art. 106e, art. 106i ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 2419)
art. 180 par. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 72)
umowa o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE z 2020 r. L 29, s. 7)
art. 12 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 255)