Rozporządzenie to zmieniło rozporządzenie wykonawcze nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi. To jeden z elementów tzw. pakietu quick fixes.
Zgodnie z art. 45a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim, np. jeżeli sprzedawca wskaże to i jest w posiadaniu właściwych dowodów.
Chodzi tu o dowody z:
  • grupy A: dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów,
  • grupa B:
a) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
b) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, np. notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
c) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
Jak wyjaśniło MF, sprzedawca korzysta z domniemania wysłania towarów, jeżeli dysponuje:
  • co najmniej dwoma dokumentami z grupy A, lub
  • jakimkolwiek pojedynczym dowodem z grupy A oraz jakimkolwiek pojedynczym dowodem z grupy B.
W obu przypadkach dokumenty te:
  • nie mogą pozostawać ze sobą w sprzeczności, oraz
  • muszą zostać wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
MF pokazało to na przykładzie sprzedawcy będącego polskim podatnikiem VAT, który dokonał dostawy towarów na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez inne państwo członkowskie, właściwe dla nabywcy). W tym przypadku towary zostały przetransportowane przez firmę transportową działającą na rzecz sprzedawcy z Polski do Francji. Sprzedawca jest w posiadaniu:
  • podpisanego listu przewozowego CMR (dowód z grupy A),
  • faktury za transport towarów otrzymanej od przewoźnika (dowód z grupy A).
W takiej sytuacji – jak wyjaśnił resort – w celu udokumentowania WDT sprzedawca dysponuje dwoma dowodami z grupy A, które nie pozostają ze sobą w sprzeczności i zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
Objaśnienia podatkowe z 17 grudnia 2020 r. w sprawie dokumentowania WDT dla celów VAT