Chodziło o polską spółkę, która wykonywała dla zagranicznego kontrahenta kompleksową usługę obejmującą: przyjmowanie towarów do magazynu, umieszczanie ich na półkach, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek. Do wykonywania tych czynności spółka angażowała własnych pracowników. Zapewniała też opakowania towarów, których wartość stanowiła element kalkulacji wynagrodzenia za usługę. Zagraniczni kontrahenci, którzy zlecali świadczenie tej usługi, nie mieli na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności.
Spór dotyczył tego, gdzie usługa ta powinna zostać opodatkowana: czy w Polsce (miejscu położenia magazynu), czy – zgodnie z ogólną zasadą ustalania miejsca świadczenia – w miejscu siedziby usługobiorcy. Spółka twierdziła, że w miejscu, w którym usługobiorca posiada siedzibę. Natomiast izba skarbowa uznała w interpretacji, że w tym wypadku zastosowanie ma art. 28e ustawy VAT. W świetle tego przepisu usługa powinna być opodatkowana w miejscu położenia nieruchomości, czyli magazynu. A zatem w Polsce.
