Chodziło o polską spółkę, która wykonywała dla zagranicznego kontrahenta kompleksową usługę obejmującą: przyjmowanie towarów do magazynu, umieszczanie ich na półkach, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek i załadunek. Do wykonywania tych czynności spółka angażowała własnych pracowników. Zapewniała też opakowania towarów, których wartość stanowiła element kalkulacji wynagrodzenia za usługę. Zagraniczni kontrahenci, którzy zlecali świadczenie tej usługi, nie mieli na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

Spór dotyczył tego, gdzie usługa ta powinna zostać opodatkowana: czy w Polsce (miejscu położenia magazynu), czy – zgodnie z ogólną zasadą ustalania miejsca świadczenia – w miejscu siedziby usługobiorcy. Spółka twierdziła, że w miejscu, w którym usługobiorca posiada siedzibę. Natomiast izba skarbowa uznała w interpretacji, że w tym wypadku zastosowanie ma art. 28e ustawy VAT. W świetle tego przepisu usługa powinna być opodatkowana w miejscu położenia nieruchomości, czyli magazynu. A zatem w Polsce.

WSA przyznał rację spółce. Podobnie orzekł NSA, odwołując się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27 czerwca 2013 r. (sygn. akt C-155/12). Trybunał stwierdził w nim, że kompleksowa usługa magazynowania może być uznana za usługę związaną z nieruchomością tylko pod warunkiem, że usługobiorca ma prawo używania całości lub części danej nieruchomości.

W analizowanej sprawie – stwierdził NSA – magazyn nie jest udostępniany usługobiorcy do użytkowania, a zatem usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

ORZECZNICTWO

Wyrok NSA z 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1786/13.