W praktyce pojawiają się często kontrowersje związane z opodatkowaniem VAT wewnątrzwspólnotowych towarowych transakcji łańcuchowych. Związane są one z określeniem dostawy, która uznawana jest za wewnątrzwspólnotową dostawę, miejsca opodatkowania poszczególnych dostaw w łańcuchu, a także kwestii rejestracji dla celów VAT podmiotów uczestniczących w tego typu transakcjach. Skąd takie problemy?
Zasady wspólnotowego systemu VAT nakazują, że podatek ten powinien obciążać konsumpcję w państwie konsumenta. Stąd wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów nie jest obciążona podatkiem od towarów i usług, natomiast jest on nałożony na wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Zatem w przypadku jednokrotnego przemieszczenia towaru między państwami członkowskimi wystąpi tylko jedna wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i jedno wewnątrzwspólnotowe nabycie niezależnie od tego, ile razy podczas transportu towar był sprzedawany. Konkluzja taka wynika też w sposób jasny z orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie EMAG (C-245/04).
Pewnym problemem może być natomiast określenie, która z łańcucha następujących po sobie dostaw uznana powinna być za dostawę wewnątrzwspólnotową. Kwestia ta jest bardzo dobrze uregulowana w polskich przepisach o VAT. Artykuł 22 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przewiduje, że w sytuacji gdy mamy do czynienia z kilkoma dostawami towarów, którym towarzyszy transport towaru bezpośrednio pomiędzy pierwszym a ostatnim podmiotem w łańcuchu dostaw, to transport przyporządkowany jest tylko jednej dostawie. Jeżeli transport dokonywany jest przez nabywcę towaru, który jednocześnie w tym łańcuchu dostaw jest również dostawcą na rzecz następnego podmiotu, to transport przyporządkowany jest tej dostawie, w której podmiot ten nabył towar. Alternatywnie, jeśli podmiot ten może udowodnić, że transport należy przyporządkować do dostawy dokonanej przez niego na rzecz następnego w łańcuchu podmiotu, wewnątrzwspólnotowa dostawa i nabycie nastąpi między tymi podmiotami. Natomiast dostawy poprzedzające lub następujące po dostawie, której przyporządkowano transport (czyli uznanej za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów), opodatkowane są odpowiednio w państwie rozpoczęcia lub zakończenia transportu.
Inną wątpliwością jest stosowanie reguł dotyczących miejsca opodatkowania usług. Jak wskazał ETS we wspomnianym wyroku, należy uznać, że tylko jedna z dostaw może być opodatkowana w państwie rozpoczęcia transportu. Natomiast dostawa bezpośrednio ją poprzedzająca lub następująca po niej opodatkowana byłaby w państwie, w którym towar znajduje się w momencie dostawy.
Wreszcie w tego typu transakcjach pojawia się kwestia ewentualnego obowiązku rejestracji dla celów VAT przez zagranicznego dostawcę (jeśli dostawa tego podmiotu zgodnie z powyższymi zasadami opodatkowana być powinna w państwie nabywcy). Konieczność rejestracji może nie wystąpić w przypadku zastosowania procedury trójstronnej, jednak ma ona istotne ograniczenia (np. w łańcuchu dostaw w ramach jednego transportu nie może występować więcej niż trzy podmioty, które muszą być zarejestrowane dla celów VAT w trzech różnych państwach Unii Europejskiej). Dodatkowo w Polsce obowiązek rejestracji zagranicznego dostawcy nie powstanie, o ile nabywcą byłby podmiot posiadający siedzibę na terenie kraju, który rozliczyłby podatek (aczkolwiek uproszczenie to nie jest stosowane we wszystkich państwach Wspólnoty).
Not. EM
Dalszy ciąg materiału pod wideo
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama