Zarówno w głównych deklaracjach podatkowych, jak i w załącznikach do nich wypełniamy jedynie te rubryki, które nas dotyczą. Niektóre pozycje muszą być wypełnione bezwzględnie. W szczególności dotyczy to Numeru Identyfikacji Podatkowej, chyba że podatnik nie ma jeszcze nadanego numeru NIP i dołącza formularz NIP w charakterze zgłoszenia identyfikacyjnego. To samo dotyczy roku, za który zeznanie jest składane, sposobu opodatkowania, celu złożenia formularza, informacji o załącznikach oraz podpisu(ów) na zeznaniu. Prawidłowe wypełnienie rubryk poświęconych tego rodzaju informacjom pozwoli nam uniknąć dodatkowej wizyty w urzędzie skarbowym celem uzupełnienia lub skorygowania wcześniej złożonego zeznania.
Jeżeli pozycja przeznaczona do wpisywania kwoty nie będzie wypełniona, urząd skarbowy przyjmie, że podatnik wpisał 0.
Trzeba też pamiętać, że na początku każdego rocznego PIT-u znajdują się rubryki, w których należy podać, zaznaczając właściwy kwadrat, cel złożenia formularza.
Zazwyczaj zakreślamy pierwszy kwadrat (złożenie zeznania). Jeśli jednak wcześniej złożyliśmy już PIT, a wskutek popełnionego błędu trzeba go skorygować, składamy wypełniony PIT ponownie, zakreślając kwadrat drugi (korekta zeznania).
Zgodnie z art. 81 par. 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Uprawnienie do złożenia korekty ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą. Złożenie korekty w czasie trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą, nie wywołuje skutków prawnych. Przywilej złożenia korekty powraca w momencie zakończenia prowadzonego postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej.
Złożona korekta zeznania rocznego powinna zawierać, w formie załącznika, pisemne wyjaśnienie przyczyny dokonania przez podatnika korekty.
ZBIGNIEW BISKUPSKI, EDYTA DOBROWOLSKA