Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT sporadyczne transakcje dotyczące nieruchomości czy usługi finansowe nie są uwzględniane przy kalkulacji współczynnika sprzedaży. Co to oznacza?
Współczynnik sprzedaży jest pewnym mechanizmem upraszczającym zasady odliczenia podatku naliczonego, przyjmującym założenie, że proporcja zakupów wykorzystywanych do prowadzenia danego rodzaju działalności jest proporcjonalna do wysokości sprzedaży z tej działalności. Współczynnik sprzedaży powinien być określony w taki sposób, aby proporcja podatku naliczonego podlegającego odliczeniu możliwie precyzyjnie odpowiadała zakresowi związku zakupów z transakcjami dającymi prawo do odliczenia podatku. Transakcje nieruchomościowe czy finansowe wiążą się generalnie z obrotem niewspółmiernie dużym do zakupów związanych z takimi transakcjami, co z naturalnych względów wypacza działanie współczynnika w kontekście tego celu. Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał m.in., że jeżeli wszystkie wpływy z transakcji finansowych podatnika związane z działalnością opodatkowaną zostałyby wliczone do tego mianownika, nawet jeżeli powstanie takich wpływów nie pociągało za sobą wykorzystania towarów lub usług podlegających VAT, lub przynajmniej wiązało się z ich wykorzystaniem w ograniczonym stopniu, kalkulacja odliczenia zostałaby zakłócona.
W tym kontekście wątpliwości budzi interpretacja pojęcia „sporadycznie”, zawartego w art. 90 ustawy o VAT. Pojęcie to sugeruje, że istotnym kryterium przy ocenie, czy transakcja dotycząca nieruchomości czy usługa finansowa powinna być wyłączona z kalkulacji współczynnika, jest częstotliwość dokonywania transakcji w działalności. W świetle dyrektywy i jej wykładni należy uznać, że częstotliwość nie powinna stanowić istotnego kryterium decydującego o wyłączeniu danej transakcji z kalkulacji współczynnika sprzedaży. Kluczowym kryterium powinien być natomiast zakres wykorzystania zasobów przedsiębiorstwa (zakupów towarów i usług) wykorzystanych do transakcji nieruchomościowej czy wykonania usługi finansowej.