Przepisy nie zabraniają, aby zobowiązania wynikające z faktur VAT wystawionych w złotych były płacone w walucie obcej, np. w euro.
– Zapłata kwoty wynikającej z faktury to spełnienie określonego świadczenia pieniężnego. Jest to zatem sfera prawa cywilnego – przypomina Tomasz Siennicki, doradca podatkowy, partner w KNDP.
Prawo cywilne dopuszcza wyrażanie zobowiązań bezpośrednio w walucie obcej. Zobowiązanie wyrażone w walucie obcej może być spełnione również w walucie polskiej, chyba że co innego strony zastrzegły w umowie. Z kolei zobowiązanie wyrażone w walucie polskiej nie może być bez porozumienia z wierzycielem zapłacone w walucie obcej. Taka zgoda może wynikać np. bezpośrednio z danej umowy albo z okoliczności późniejszych.
– Ciekawe są konsekwencje podatkowe związane ze zmianą waluty świadczenia dłużnika. Ustawa o VAT oraz przepisy wykonawcze do niej milczą na ten temat – zauważa Tomasz Siennicki.
Ekspert dodaje, że jeżeli podatnik wystawi fakturę w walucie polskiej i odprowadzi VAT w odpowiedniej wysokości, a na skutek późniejszego porozumienia zapłatę otrzyma w euro, może się okazać, że nominalnie – po przeliczeniu waluty na złote według ustalonego między stronami kursu – otrzyma inną kwotę wyrażoną w złotych niż wynikająca z faktury VAT.
– Gdyby wyliczyć kwotę VAT na podstawie wartości wynikającej z takiego przeliczenia, to byłaby ona inna niż pierwotnie rozliczona przez podatnika. Przy dużych kwotach i znacznych wahaniach kursów różnice mogą być naprawdę duże – ostrzega nasz rozmówca.
Sytuacja ta nie powoduje jednak konieczności korekty pierwotnie wystawionej faktury. Nie jest to bowiem zmiana ceny wynikającej z pierwotnej umowy.
