W ramach umowy konsorcjum spółka zarządzająca zobowiązała się do wyremontowania budynku i dokonania adaptacji jego pomieszczeń na cele biurowe oraz uporządkowania terenu wokół budynku, a także do ponoszenia w okresie, na jaki zawarto umowę, wszelkich kosztów bieżącej eksploatacji nieruchomości, między innymi wydatków na media. Właściciele nieruchomości natomiast mieli ponosić koszty opłat i podatków lokalnych z tytułu eksploatacji przedmiotowej nieruchomości.

Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki ponoszone przez inny podmiot oraz wydatki, które nie zostały prawidłowo udokumentowane przez podatnika

Organ podatkowy zakwestionował rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych zadeklarowanych przez spółkę, uznając, że zaniżyła ona przychody i zawyżyła koszty. Zakwestionowane zostało m.in. to, że w przychodach konsorcjum został ujęty również czynsz naliczony spółce od nieruchomości będącej jej własnością, a więc nie może stanowić i nie stanowi jej kosztów uzyskania przychodów. Ponadto z ustaleń, jakich dokonał organ, wynikało, że postanowienia umowy nakładają na spółkę zarządzającą obowiązek płacenia czynszu na rzecz właściciela, zapewniając tej spółce jednocześnie prawo zajmowania powierzchni biurowej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wynika z tego, że jeśli zarządca nie jest obciążony czynszem na rzecz właściciela, to trudno przypisać obowiązek płacenia takich należności samemu właścicielowi.
Spółka nie zgodziła się z tym i złożyła skargę do sądu. Według niej to że jest ona właścicielem nieruchomości, nie wyklucza możliwości jej najmu (korzystanie z lokali na potrzeby własnej działalności).
Zarówno sąd pierwszej instancji, jak i Naczelny Sąd Administracyjny, który rozpatrywał następnie skargę kasacyjną spółki, nie podzielił tego argumentu. Według sądu spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu opłat czynszowych za lokal, którego była właścicielem.
Jak podkreślił sędzia Tomasz Kolanowski, skoro spółka była właścicielem nieruchomości, to nie była zobowiązana do regulowania czynszu najmu. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 16 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wydatek taki nie mógł służyć osiągnięciu przychodu. Wyrok jest prawomocny.
Wyrok NSA z 4 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 819/10