Dla fiskusa nie ma znaczenia, czy zwrot za transport rodzice otrzymują na podstawie biletów, faktur, czy ryczałtu.
Jeżeli droga ucznia klas I – IV szkoły podstawowej jest dłuższa niż 3 km, a ucznia klas V i VI szkoły podstawowej i gimnazjalisty dłuższa niż 4 km, to gmina ma obowiązek zapewnienia mu bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do szkoły.
W sytuacji gdy samorząd nie może zapewnić uczniom transportu, rodzice otrzymają zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej.
– Świadczenie, które uzyskują rodzice, stanowi pomoc materialną pochodzącą z budżetu jednostek samorządu terytorialnego i jest przyznawane na podstawie przepisów o systemie oświaty. Dlatego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) nie podlega opodatkowaniu – tłumaczy Jacek Kalinowski, doradca podatkowy w kancelarii P.J. Sowisło & Tobolewski.
Na zwrot kosztów przejazdu dziecka i jego opiekuna mogą liczyć także rodzice dzieci niepełnosprawnych, którym samorządy nie będą w stanie zapewnić obowiązkowego transportu do miejsca edukacji.
Jeśli gmina nie może tego zorganizować, to rodzic dostanie zwrot kosztów bez względu na odległość między szkołą a domem. Wówczas zwolnieniem wynikającym z treści art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o PIT objęty jest zwrot kosztów przejazdu dziecka niepełnosprawnego komunikacją publiczną i zwrot kosztów transportu autem prywatnym rodziców dziecka, opiekunów lub opiekunów prawnych. Musi to wynikać z treści umowy zawartej z wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta (interpretacja indywidualna z 26 kwietnia 2010 r. nr IPPB4/ 415 – 119/10 – 2/SP).
To dodatkowe zwolnienie jest o tyle ważne, że nie zawsze – z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka – możliwe jest dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego, gdy gmina nie może zapewnić bezpłatnego dowozu.