Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw oraz wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. W związku z udzielonymi rabatami wystawia faktury korygujące. Zdarza się również, że otrzymuje faktury korygujące od zagranicznych dostawców. Jaki kurs spółka powinna przyjmować dla określenia wyceny korygowanych wartości? Czy należy zastosować średni kurs z dnia wystawienia faktury?

Joanna Perzanowska
doradca podatkowy, Ernst & Young oraz
Edyta Banach
konsultant, Ernst & Young
Tak
Co do zasady zastosować należy średni kurs NBP z dnia wystawienia faktury
Przepisy rozporządzenia ministra finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z 27 kwietnia 2004 r. w par. 37 regulują sposób przeliczania kwot wyrażonych na fakturach w walutach obcych na złote polskie. Przelicza się je, co do zasady, według średniego bieżącego kursu NBP z dnia wystawienia faktury. W przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony. Jeśli jednak faktura nie została wystawiona w terminie wynikającym z przepisów, wówczas należy zastosować średni kurs NBP z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Przepisy nie precyzują natomiast, jaki kurs powinien zostać przyjęty do przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej na fakturze korygującej. W związku z tym, podobnie jak w przypadku spółki, często pojawiają się wątpliwości, jaki kurs należy zastosować w sytuacji wystawienia lub otrzymania faktury korygującej w walucie obcej - czy powinien to być kurs z dnia wystawienia faktury korygującej (tzw. kurs bieżący), z dnia wystawienia faktury pierwotnej (tzw. kurs historyczny), czy też kurs zależny wprost od przyczyny wystawienia faktury korygującej.
W praktyce przyjmuje się, iż przy tego rodzaju korektach należy stosować co do zasady kurs historyczny (patrz przykładowo: pismo Opolskiego Urzędu Skarbowego z 9 stycznia 2006 PP/443-162-1-GK/05/06, pismo Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 30 listopada 2005 r. 1472/RPP1/443-680/05/KB). Argumentem przemawiającym za przyjęciem kursu historycznego jest możliwość powstania specyficznego rodzaju różnic kursowych w przypadku, gdy kurs zastosowany do kwoty wskazanej na fakturze korygującej jest inny niż użyty w odniesieniu do faktury pierwotnej. W sprawie przeliczania na złote kwot wynikających z faktur korygujących z tytułu WNT wypowiedział się NSA w wyroku z 22 lutego 2007 r. (I FSK 47/06). Zdaniem sądu, przy przeliczaniu kwot z faktury korygującej na polskie złote należy zastosować kurs waluty z dnia wystawienia faktury pierwotnej, a jeśli faktura pierwotna nie została wystawiona w przepisowym terminie, kurs z dnia powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT.
W przypadku otrzymania faktur korygujących WNT i przy wystawianiu faktur korygujących WDT, rekomendowanym dla spółki rozwiązaniem powinno być zatem zastosowanie kursu historycznego - rozumianego jako kurs właściwy dla pierwotnej (korygowanej) transakcji.
Należałoby przy tym dodatkowo zauważyć, że w większości przypadków, ze względu na zastosowanie stawki 0 proc. w stosunku do WDT oraz neutralność podatkową WNT (przy założeniu pełnego prawa do odliczenia VAT), zastosowany kurs nie powinien mieć wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego.
(KK)
PODSTAWA PRAWNA
■ Par. 37 rozporządzenia ministra finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z 27 kwietnia 2004 r. (Dz.U. nr 97, poz. 970 z późn. zm.).