Fiskus zalicza wpłaty na poczet zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności. Podatnik może jednak wskazać, na poczet którego zobowiązania dokonywana jest wpłata.

ORZECZENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku rozstrzygnął wątpliwości związane z kolejnością zaliczania wpłat. Rozpoznający sprawę sąd przypomniał, że zgodnie z art. 62 par. 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli na podatniku ciążą zobowiązania z różnych tytułów, dokonaną przez niego wpłatę zalicza się na poczet podatku począwszy od zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności. Podatnik może jednak wskazać, na poczet którego zobowiązania dokonuje wpłaty. Oznacza to, że od ogólnej reguły zaliczania wpłat na poczet zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności istnieje wyjątek w postaci możliwości wskazania przez podatnika, na poczet którego zobowiązania dokonywana jest wpłata. Przepisy Ordynacji podatkowej nie określają formy, w jakiej to wskazanie musi nastąpić. Przyjmuje się zatem, że może to nastąpić zarówno ustnie, jak i pisemnie, w tym również poprzez zaznaczenie na dokumencie wpłaty.
Skarżący podatnik dokonując wpłaty skorzystał z przysługującego mu uprawnienia. Organ podatkowy zobowiązany więc był, wydając postanowienie w sprawie zaliczenia wpłat, uwzględnić złożony wniosek. Skoro tego nie zrobił, naruszył przepisy Ordynacji podatkowej. W ocenie sądu nie może uzasadniać takiego postępowania podnoszona przez organ, wielokrotna zmiana decyzji wymiarowych.
Sąd dodatkowo zauważył naruszenie art. 210 par. 4 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem organ podatkowy w uzasadnieniu prawnym powinien przytoczyć przepisy prawa, wyjaśnić podstawę prawną oraz tok myślowy prowadzący do zastosowania przepisu prawa w sprawie. W omawianym przypadku organ podatkowy co prawda przytoczył treść przepisu oraz stwierdził, że wpłata stosownie do dyspozycji strony winna być zarachowana na poczet wskazanej zaległości. Z drugiej jednak strony wskazał jako warunek wyłączający zaliczenie wpłaty wielokrotne zmiany decyzji wymiarowych oraz fakt, że wpłaty dokonane nie pokrywały się z kwotami zobowiązań. Oznacza to, że choć prawidłowo wskazał treść przepisu będącego podstawą rozstrzygnięcia, wprowadził dodatkowy warunek jego zastosowania niewynikający z ustawy.
Sygn. akt I SA/Bk 434/06
MichaŁ Stuczyński
gp@infor.pl