Przy sprzedaży lub zaprzestaniu znacznej części prowadzonej działalności pojawią się problemy związane z wyceną aktywów i zobowiązań, jak też z prawidłową prezentacją tego zjawiska w sprawozdaniu finansowym w celu zachowania porównywalności danych z danymi za ubiegłe okresy sprawozdawcze. Jak zatem w takiej sytuacji sporządzić sprawozdanie finansowe?
Ustawa o rachunkowości wymaga, aby jednostka, w przypadku gdy przewiduje zaprzestanie określonego zakresu działalności mającego wpływ na przychody i koszty przyszłych okresów sprawozdawczych, przy zachowaniu zasady kontynuacji działalności - odpowiednie przychody i koszty z tym związane wykazała odrębnie od przychodów i kosztów działalności kontynuowanej.
Bardziej szczegółowo na temat działalności w trakcie zaniechania wypowiada się MSR 35. MSR 35 Standard określa działalność w trakcie zaniechania jako: odrębną lub możliwą do wyodrębnienia, ważną dla jednostki gospodarczej dziedzinę działalności, którą jednostka zgodnie z jednolitym planem likwiduje w zasadzie w całości, np. poprzez sprzedaż w pojedynczej transakcji lub w toku kolejnych czynności, względnie poprzez podział lub wydzielenie praw własności do tej działalności udziałowcom jednostki.
Zastosowanie wytycznych standardu jest uwarunkowane zawarciem przez jednostkę sprawozdawczą wiążącej umowy sprzedaży niemal wszystkich aktywów dających się przyporządkować do działalności w trakcie zaniechania lub ogłoszenia planu i formy zaniechania prowadzonej działalności. Restrukturyzacja, transakcje lub zdarzenie niespełniające definicji działalności w trakcie zaniechania nie powinny być określane mianem działalności w trakcie zaniechania. Wymóg zawarcia umowy sprzedaży lub ogłoszenia planu likwidacji wiąże się z warunkiem tworzenia rezerw, w przypadku kiedy planowana likwidacja jest częścią większego planu restrukturyzacji.
Wycena składników aktywów i pasywów przeprowadzana w związku ze stwierdzonym zaniechaniem działalności nie wpływa poprzez korekty na ustalenie podstawy opodatkowania w podatku dochodowym do momentu zbycia danego składnika majątkowego. W trakcie zaniechania można uznać za koszty tylko te z nich, które w sposób bezpośredni lub pośredni związane są z otrzymaniem przychodu lub też które zostały poniesione celem uzyskania takiego przychodu. W tym przypadku nie jest istotne, czy w wyniku zbycia określonych składników majątkowych zostanie wygenerowana strata czy zysk na transakcji.
Not. EM
dr ANDRÉ HELIN
prezes firmy audytorskiej BDO Numerica
