Podatnicy podatku dochodowego muszą dokumentować transakcje zawierane z podmiotami powiązanymi. Jakie są konsekwencje braku takiej dokumentacji?
MIROSŁAW MICHNA
doradca podatkowy, partner, Doradztwo Podatkowe KPMG
Dokumentacja potwierdzająca transakcje z podmiotami powiązanymi określana jest jako dokumentacja cen transferowych. Powinna zawierać elementy określone przez ustawodawcę: określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji; określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty; metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji; określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach, w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot, a także wskazanie innych czynników, jeżeli w celu określenia wartości przedmiotu transakcji jej strony uwzględniły inne czynniki. Dodatkowo – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym konieczne jest określenie oczekiwanych przez podmiot zobowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści z tych świadczeń. Sankcją za nieprzedstawienie dokumentacji na żądanie organów podatkowych w ciągu siedmiu dni od dnia doręczenia żądania jest możliwość zastosowania 50-proc. stawki podatku dochodowego w odniesieniu do określonej zaległości związanej z ustaleniem cen przez podmioty powiązane odbiegających od rynkowych. Krótki termin ustawowy na sporządzenie dokumentacji powoduje w praktyce konieczność sporządzania jej z wyprzedzeniem najczęściej w terminie sporządzenia zeznania za rok podatkowy.
Obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi. Dotyczy to transakcji, w których wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona łączna kwota (lub jej równowartość) wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość: 100 tys. euro – jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20 proc. kapitału zakładowego (określonego tak jak dla potrzeb tzw. niedostatecznej kapitalizacji); 30 tys. euro – w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo 50 tys. euro – w pozostałych przypadkach. Obowiązek sporządzenia dokumentacji obejmuje też transakcję, w związku z którą zapłata należności dokonywana jest na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 tys. euro.